Οι διακοπές του Πάσχα είναι κι αυτές πλέον πίσω μας. Πώς περνάει ο καιρός… Ειδικά αυτοί οι μήνες από τα Χριστούγεννα μέχρι το Πάσχα μου φαίνονται πάντα τόσο βιαστικοί, τόσο γρήγοροι. Και καθόλου δεν με πειράζει, γιατί δεν τον συμπαθώ και πολύ τον Χειμώνα και τις κρύες, παγωμένες μέρες – που φέτος είχαμε αρκετές!-, εγώ σκέφτομαι ήλιο, θάλασσα, καλοκαιρινά φορέματα, διακοπές… Προς ολοταχώς για το Καλοκαίρι λοιπόν!
Θέλω όμως να μοιραστώ μαζί σας τις ομορφιές που είδαμε στις φετινές μας διακοπές. Αλλά να μοιραστώ και τους προβληματισμούς μου, μήπως σας προλάβω και δεν κάνετε τα ίδια λάθη! Αποφασίσαμε να φύγουμε για λίγες μέρες οικογενειακώς και με την παρέα πολύ αγαπημένων φίλων και κουμπάρων. Ήταν μάλιστα η πρώτη απόπειρα να πάμε κάπου και οι πέντε μας πια (όχι, τον σκύλο μας δεν τον πήραμε!), όπου δεν θα μέναμε σε δικό μας ή σε φιλικό σπίτι, αλλά σε ξενοδοχείο. Και πήγαμε στην πολύ όμορφη Λίμνη Πλαστήρα, στα Καλύβια Πεζούλας. Τι μαγευτικά μέρη που έχει η Ελλάδα!
Και ξεκινάω από τα λάθη! Όταν έχεις τρια παιδιά και μάλιστα αγόρια (που κυκλοφορούν μονίμως με μια μπάλα και δεν περπατάνε, αλλά τρέχουν και χοροπηδάνε), καλό είναι επιλέγεις ξενοδοχείο που να σας χωράει! Και τι εννοώ… μην κάνεις το λάθος να επιλέξεις απλά ένα τετράκλινο, όπως εμείς. Με την προοπτική να στριμώξουμε και τον μικρό είτε μαζί μας είτε σε κάποιο παρκοκρέβατο (που μπροστά του δεν θέλει να το δει το παιδί, αλλά εμείς το χαβά μας!). Τα λέω αυτά γιατί ήμουνα πολύ χαρούμενη με την οικονομική επιλογή που έκανα και την πάτησα μεγαλοπρεπώς! Γιατί το δωμάτιο είχε μεν τέσσερα κρεβάτια αλλά τίποτα άλλο… α ναι, και ένα τόσο δα μικρό μπανάκι! Μπαίνεις, βγαίνεις… και αφού πέφτεις πάνω σε παιδιά, σε ρούχα, σε πράγματα, τρελαίνεσαι, νευριάζεις και δεν θα έλεγε κανείς ότι απολαμβάνεις τις διακοπές σου! Το αποτέλσμα της επιλογής αυτής ήταν ότι την επόμενη κιόλας μέρα ψάχναμε απεγνωσμένα για άλλο ξενοδοχείο, και ευτυχώς βρέθηκε κάτι σχετικά καλύτερο… με το αζημίωτο φυσικά για να φύγουμε από το πρώτο ξενοδοχείο! Το ηθικό δίδαγμα είναι λοιπόν ότι όταν φέυγεις για διακοπές μια στο τόσο (που δεν είναι και πολύ συχνά), είναι προτιμότερο να δώσεις λίγα χρήματα παραπάνω, προκειμένου να βρεις ένα χώρο που να είναι άνετος και ευρύχωρος για μια μεγάλη οικογένεια και φιλικός και ασφαλής για τα παιδιά.
Αν εξαιρέσεις όμως αυτή τη μικρή, αρχική αναποδιά, περάσαμε πραγματικά υπέροχα. Με την καλύτερη παρέα, αλλάξαμε παραστάσεις – πόσο το χρειαζόμουν αυτό!-, είδαμε καινούρια μέρη, ανακαλύψαμε ομορφιές και τα παιδιά ξέδωσαν, ευχαριστήθηκαν περιπάτους στη φύση, βόλτα με υδροποδήλατα, τοξοβολία (οι μπαμπάδες έκαναν φοβερή δουλειά όσο οι μαμάδες έπιναν καφέ!), ανέπνευσαν καθαρό αέρα και ήρθαν σε επαφή με ζώα του δάσους που δεν είχαν ξαναδεί.
Η Ελλάδα έχει μέρη μαγευτικά. Κάθε φορά που τα ανακαλύπτω, σκέφτομαι τι ωραία που θα ήταν να την προσέχαμε λίγο περισσότερο! Αλλά αυτή είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση…
Και του χρόνου να είμαστε καλά! Χριστός Ανέστη!