Βλέπουμε μια ηλιόλουστη μέρα και αποφασίζουμε να πάρουμε τα παιδιά μας και να πάμε μια βόλτα. Τι καλύτερο και για εκείνα και για εμάς!
Να, όμως, που ξαφνικά ακούγονται στριγκλιές, αρχίζουν και πέφτουν βροχή οι δαγκωματιές και το ξεμάλλιασμα έρχεται σαν το κερασάκι στην τούρτα. Εμείς γινόμαστε διαιτητές, που θα μας την πουν και από πάνω, γιατί υποστηρίζουμε το ένα και όχι το άλλο ή το αντίθετο.
Οπότε, ξαναβρισκόμαστε στο σπίτι, που ως δια μαγείας ο καβγάς σταματάει και επικρατεί πάλι ηρεμία.
Οι καβγάδες μεταξύ των διδύμων είναι πολύ συχνοί. Όπως αναφέρει και η Εύη Σταθάτου στο βιβλίο της ¨Ο ξεχωριστός κόσμος των διδύμων¨ από τις εκδόσεις Διόπτρα, τα παιδιά, κυρίως, στη νηπιακή ηλικία θεωρούν τις δαγκωματιές και τα σπρωξίματα μέρος του παιχνιδιού τους, της μεταξύ τους σχέση. Μπορεί να τσακωθούν ακόμα και για μια πετσέτα ή για το ποιος θα βγει πρώτος από το αμάξι.
Απλά, διεκδικούν, θέλουν να κερδίσουν την προσοχή μας, θέλουν να εκφράσουν τον θυμό τους ή την απογοήτεύση τους. Έτσι, πάντα βρίσκουν αφορμές και εμείς, πάντα, στη μέση με την ανασφάλεια μην τυχόν οι καβγάδες εξελιχθούν άσχημα.
Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε;
- Μπορούμε, μονίμως, να τους υπενθυμίζουμε την έκφραση ¨Δε χτυπάμε!¨.
- Μπορούμε να μπαίνουμε στη μέση και να τα χωρίζουμε για λίγη ώρα. Δηλαδή, να βάλουμε το καθένα στον δικό του χώρο και να μείνουν εκεί, τα λεπτά που αντιστοιχούν στην ηλικία τους (π.χ αν είναι 5 χρονών, τα αφήνουμε για 5΄).
- Μπορούμε να τους εξηγούμε πως αν κάποιο θέλει κάτι από τον αδελφό του, μπορεί να το ζητήσει ευγενικά, και όχι να τσακωθεί μαζί του.
- Μπορούμε να τους εξηγήσουμε πως όταν καβγαδίζουν, επειδή είναι θυμωμένα μπορεί να χτυπήσουν άσχημα και αυτό θα τους πονέσει.
Όλα τα παιδιά, ανάλογα στην ηλικιακή περίοδο που βρίσκονται, περνούν τις φάσεις τους. Τα δίδυμα αυτές τις φάσεις τις περνούν διπλά και πιο έντονα. Έτσι, οι καβγάδες τους είναι πιο έντονοι και ίσως πιο συχνοί.
Όμως, επειδή το μεγάλωμα των διδύμων, πάντα, παραμένει πρόκληση και πλέον έχουμε εξασκηθεί στην υπομονή, ας είμαστε λίγο πιο υπομονετικοί και στους καβγάδες τους και όσο μπορούμε ας τους μιλάμε!