Το άρθρο έγραψε μια Αμερικανίδα μαμά blogger και αναφέρεται στο θέμα του βραδινού ύπνου των παιδιών και κατά πόσο τελικά είναι κακό να κοιμούνται μέχρι μια ηλικία με τους γονείς τους. Εσείς τι λέτε;
Για κάποιον λόγο, οι άνθρωποι παθιάζονται ιδιαίτερα με το να σχολιάζουν τις συνήθειες ύπνου των παιδιών άλλων οικογενειών. Όταν έτυχε να αναφέρω πως η κόρη μου κάποιες φορές τρυπώνει στο κρεβάτι μου και κοιμόμαστε μαζί, το βλέμμα από πολλούς γονείς, συγγενείς και φίλους ήταν κάτι παραπάνω από επικριτικό, σαν να είχα μόλις ανακοινώσει μία μεγάλη παράβαση που είχα κάνει.
Θα ήθελα αλήθεια να ρωτήσω όλους αυτούς τους επικριτικούς γονείς αν το πρόβλημα με την 4χρονη κόρη μου που επιλέγει κάποια βράδια να κοιμάται μαζί μου, επηρεάζει το σύμπαν ή τις ίδιες τους τις ζωές! Το μόνο σίγουρο… όχι!
Η κόρη μου και εγώ κοιμόμαστε κάποια βράδια μαζί γιατί φοβάται το σκοτάδι στο νέο της δωμάτιο λόγω της πρόσφατης μετακόμισης που κάναμε. Η κόρη μου και εγώ κοιμόμαστε μαζί κάποια βράδια γιατί λείπει η μία στην άλλη όταν περνάει χρόνο με τον πατέρα της. Ο πατέρας της και εγώ χωρίσαμε πρόσφατα. Μου λείπει το μωρό μου πολλές φορές και απορώ πως μεγαλώνουν τόσο γρήγορα τα παιδιά…
Ο ύπνος δεν είναι προνόμιο μόνο για τα παιδιά, αλλά και για εμάς. Σκεφτείτε πόσο όμορφα νιώθετε μετά από μια μεγάλη, κουραστική ημέρα με τον ρόλο της μαμάς, όταν έρχεται η ώρα που ξαπλώνετε στο ζεστό σας κρεβάτι. Ξέρω ότι οι γονείς στο θέμα του ύπνου είναι διχασμένοι σε δύο ομάδες. Είναι οι γονείς που είναι πολέμαχοι της ιδέας να κοιμάσαι με τα παιδιά σου και είναι και οι γονείς που το υποστηρίζουν ένθερμα.
Σε όποια από τις δύο κατηγορίες και αν ανήκετε σαν γονείς, αυτό που θέλω εγώ να ρωτήσω είναι γιατί να σας νοιάζει τι κάνουν οι υπόλοιποι γονείς με τα παιδιά τους και γιατί πρέπει να το κατακρίνετε;
Αν δεν θέλετε να κοιμηθείτε μαζί με τα παιδιά σας, απλά μην το κάνετε. Μόνο μην με κοιτάτε όλο απορία και μην μου τονίζετε πως δεν θα καταφέρω ποτέ να βγάλω τα παιδιά μου από το κρεβάτι μου.
Πιστεύετε αλήθεια πως όταν η κόρη μου μπει στην εφηβεία θα θέλει να κοιμάται μαζί μου τα βράδια; Πολύ πιθανόν να μην μου απευθύνει καν το λόγο και μάλλον θα προτιμάει να κοιμάται με τον σύντροφο της…
Πιστεύω λοιπόν ότι το να κοιμάται λοιπόν κάποιος γονιός παρέα με το παιδί του, δεν θα έπρεπε να είναι τόσο κατακριτέο. Άλλωστε, όλοι υπήρξαμε παιδιά και ξέρουμε πως καλώς ή κακώς στην βρεφική και παιδική ηλικία υπάρχει εξάρτηση από τους γονείς. Μας χρειάζονται. Μας έχουν ανάγκη! Ανεξαρτήτως ώρας. Είτε είναι πρωί, είτε βράδυ. Ο ρόλος του γονιού σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να είναι εκεί δίπλα στο παιδί του.
Πολλοί γονείς επιμένουν στο να πιέζουν ξανά και ξανά τα παιδιά τους να ωριμάσουν, να μεγαλώσουν και να ανεξαρτητοποιηθούν. Το σημαντικό για εμένα, είναι η κόρη μου να νιώθει ασφαλής και αν αυτό είναι να κοιμάται μαζί μου τα βράδια το συμμερίζομαι, και όταν έρθει η ώρα και νιώσει σίγουρη θα είναι έτοιμη να γίνει ανεξάρτητη.
Γι’ αυτό σταματήστε να κατακρίνετε την επιλογή μου. Για την ακρίβεια δεν ζήτησα τη γνώμη σας. Λυπάμαι αν διαπράττω κάποιο είδος εγκλήματος για πολλούς από εσάς, αλλά για εμένα το χαμογέλο της κόρης μου όταν μου ανακοινώνει πως σήμερα θα κοιμηθούμε παρέα στο κρεβάτι μου, με γεμίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.