Η αλήθεια είναι ότι λίγο ή περισσότερο όλοι καταλήγουμε να συγκρίνουμε τα παιδιά μας με άλλα.
Μήπως με αυτόν τον τρόπο αναζητούμε επιβεβαίωση ότι είμαστε καλοί γονείς;
Μήπως προσπαθούμε να προβάλλουμε τα καλά του παιδιού μας στους άλλους γονείς, για να νιώσουμε ικανοποίηση για το παιδί μας;
Μήπως προσπαθούμε να αντιληφθούμε αν το παιδί μας είναι πιο έξυπνο ή αν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα;
Μήπως… Μήπως… Μήπως…
Θα μπορούσα να σας αναφέρω πολλές αιτίες για τις οποίες οι άνθρωποι συγκρίνουμε αυτά που κάνουμε, αυτά που βιώνουμε, τα χαρακτηριστικά μας, τις συμπεριφορές των δικών μας ανθρώπων, με τους άλλους.
Γιατί άραγε καταλήγουμε να αδικούμε τους εαυτούς μας, τις σχέσεις μας, τα παιδιά μας εστιάζοντας σε συγκεκριμένες συμπεριφορές;
Είτε το κάνουμε από φόβο, είτε από την ανάγκη μας να προβληθούμε, είτε από την ανάγκη μας να εισπράξουμε την επιβεβαίωση και την επιβράβευση των άλλων, είτε από χαμηλή αυτοπεποίθηση, είτε από υπερβολικό άγχος, είτε από την ανάγκη μας για την άποψη των τρίτων, θα πρέπει όλοι να έχουμε στο μυαλό μας ότι η σύγκριση είναι στιγμιαία.
Μην αφήνετε τον εαυτό σας να εμπλέκετε σε έναν φαύλο κύκλο, για να νιώθετε την επιβεβαίωση των άλλων.
Εμπιστευθείτε το ένστικτό σας..
Απολαύστε τις στιγμές με τα παιδιά σας, ενδυναμώστε τα και κινητοποιήστε τα να προσπαθούν γι’ αυτό που μπορούν περισσότερο.
Μην συμπεριφερθείτε με εγωισμό όταν δεν κάνουν αυτό που εσείς έχετε στο μυαλό σας ή περιμένετε, γιατί αυτό είναι μόνο η δική σας προσδοκία, η δική σας ανάγκη.
Ακούστε τα ουσιαστικά, δώστε τους απέραντη αγάπη και ασφάλεια, γιατί την έχουν ανάγκη. Και κάντε τα να πιστέψουν στον εαυτό τους, όχι συγκρίνοντάς τα με τα άλλα παιδιά, με τα αδελφάκια τους, ούτε με εσάς όταν ήσασταν στην ηλικία τους. Απλά δείχνοντάς τους πόσα πολλά μπορούν να κάνουν, πόσα αξίζουν και πόσο πολύ πιστεύετε εσείς σε αυτά.
“Θυμηθείτε να δίνετε αξία στον εαυτό σας. Γιατί αν δεν του δώσετε εσείς, δεν θα σας δώσει κανένας την αξία που σας αρμόζει”.