Η παιδική της ηλικία στις φτωχογειτονιές του Δουβλίνου υπήρξε πολύ παραπάνω από τραυματική. Ως ενήλικας, η Christina Noble χρησιμοποίησε την προσωπική της εμπειρία για να αλλάξει τη μοίρα χιλιάδων φτωχών παιδιών. Και τα κατάφερε!
Όσο μαινόταν ο πόλεμος του Βιετνάμ, ένα βράδυ είδε ειδήσεις και πήγε για ύπνο με το όνειρο να βρισκόταν εκεί και να έκανε τη διαφορά. Είχε τρία παιδιά, δούλευε ως γκαρσόνα στο Μπέρνινχαμ, δεν ήταν πλούσια, δεν είχε σπουδάσει, δεν είχε ιδέα για το τι γινόταν στο Βιετνάμ. Ήθελε μόνο να βγάλει αυτά τα παιδιά από το αδιέξοδο, αφού όπως λέει η ίδια «κάθε παιδί αξίζει την αγάπη και την αγκαλιά και την τρυφερότητα και το ζεστό φαγητό και ένα κρεβάτι, και κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να μην φοβάται».
Γεννήθηκε το 1944 και υπήρξε η μεγαλύτερη κόρη μιας οικογένειας με οκτώ παιδιά. Όταν ήταν 10 ετών η μητέρα της πέθανε και έτσι έγινε η ίδια μάνα στα μικρότερα αδερφάκια της. Ο πατέρας της ήταν αλκοολικός. Τελικά κάποιος τους ανέφερε στην αστυνομία και το δικαστήριο έβαλε τα παιδιά σε ίδρυμα, με την Christina μόνη της, αλλού. Εκείνη δεν άντεξε, δραπέτευσε, έζησε στους δρόμους, βιάστηκε, μπήκε σε άλλο ορφανοτροφείο όπου οι καλόγριες τη χτυπούσαν. Η δύναμή της ήταν η υπέροχη φωνή της. Τραγουδούσε. Και τραγουδούσε όμορφα.
Το 1989 πήγε στην πόλη Ho Chi Minh και άρχισε να βοηθάει τα φτωχά παιδιά. Τα έπαιρνε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου έμενε, τα έπλενε, τα τάιζε και τους αγόραζε καινούρια ρούχα. Και φυσικά τους τραγουδούσε. Μόνη της, χωρίς βοήθεια, χωρίς κάποια οργάνωση δίπλα της. Τελικά με τη βοήθεια μιας εταιρείας πετρελαίου κατάφερε να ανοίξει το πρώτο κέντρο βοήθειας για τα παιδιά του δρόμου. Σήμερα βοηθάει παιδιά και στο Βιετνάμ και στη Μογγολία και όπως λέει «Το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να θυμάσαι ότι είμαστε όλοι το ίδιο, είμαστε όλοι άνθρωποι».
Η απίστευτη ζωή και το έργο της όχι μόνο μοιάζει με ταινία αλλά έγινε και ταινία, το Noble, με την Deidre O’Kane στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Christina.