Ακούω πολλές φορές μαμάδες να λένε «Καλά, εμείς δεν είχαμε ψυχολόγους τότε. Πάθαμε κάτι;» Ή «Υπερβάλλουν αυτές οι δασκάλες, μας έχουν φάει με τους ειδικούς», αν τύχει και καμιά δασκάλα επισημάνει κάποιο πρόβλημα στη συμπεριφορά του παιδιού τους…
Σε αυτές τις περιπτώσεις θα ήθελα να αλλάξω τον τίτλο και να τον κάνω:
«Πότε η μαμά χρειάζεται ψυχολόγο;»
Γιατί, ναι, εμείς στα δικά μας χρόνια δεν είχαμε πρόσβαση σε ψυχολόγους (ελάχιστοι ήταν εκείνοι που είχαν) αλλά ποιος μας εγγυάται ότι δεν πάθαμε κάτι;
Αντί να νιώθουμε ευγνώμονες που πλέον το να πηγαίνει ένας γονιός ή ένα παιδί στον ψυχολόγο δεν είναι ταμπού, γκρινιάζουμε και μεμψιμοιρούμε.
Ας δούμε σε ποιες περιπτώσεις είναι καλό να πάμε τα παιδιά μας (ή και εμείς) στον ειδικό:
-Όταν έχουμε βιώσει ως οικογένεια ένα δύσκολο γεγονός, όπως ένα διαζύγιο ή μια απώλεια.
-Όταν έχουμε έντονες διαφωνίες με τον σύζυγό μας για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών ή δεν ξέρουμε να χειριστούμε συγκεκριμένες καταστάσεις.
-Όταν τα παιδιά παρουσιάζουν προβλήματα εξέλιξης, μαθησιακές δυσκολίες, διάσπαση προσοχής, υπερκινητικότητα.
-Όταν ξαφνικά αλλάζουν συμπεριφορά (δεν τρώνε, τρώνε πολύ, δεν κοιμούνται, βλέπουν εφιάλτες).
-Όταν έχουν υπερβολικό άγχος, νιώθουν θλίψη, δεν πιστεύουν στις δυνατότητές τους.
-Όταν έχουν κατάθλιψη.
Ο ειδικός μόνο να μας βοηθήσει μπορεί. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από τα προβλήματα καθώς αυτά γιγαντώνονται, δεν εξαφανίζονται!