Οι μέρες είναι τρομακτικά δύσκολες, η χώρα μας βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι και όλοι, ανεξαρτήτως τοποθετήσεων, θέλουμε το καλύτερο για το μέλλον μας, για το μέλλον των παιδιών μας. Θέλουμε τα παιδιά μας να ζήσουν και να οραματιστούν, να μεγαλώσουν και να δημιουργήσουν.
Πόσο δύσκολο και πόσο αντιφατικό είναι όμως αυτό που βιώνουμε αυτές τις μέρες όλοι οι γονείς στην καθημερινότητά μας; Τα παιδιά ζουν στη δική τους παιδική σφαίρα της χαράς, του γέλιου, των καλοκαιρινών διακοπών. Η ζωή γι’ αυτά συνεχίζεται κανονικά, θέλουν παγωτό, θέλουν βόλτες, θέλουν διακοπές. Εμείς οι γονείς φοράμε κάθε πρωί μια χαρούμενη μάσκα, την ώρα που τα παιδιά μας ξυπνάνε, παρόλο που μπορεί οι ίδιοι να μην καταφέρουμε να κοιμηθούμε καθόλου τη νύχτα, εγκλωβισμένοι στις σκέψεις και το άγχος για το χειρότερο… Η μάσκα ξαναβγαίνει πια το βράδυ, όταν τα παιδιά πηγαίνουν για ύπνο, όταν οι φωνούλες σταματούν να ακούγονται και το κλίμα γίνεται πάλι βαρύ και ασήκωτο…
Έτσι όμως πρέπει να είναι, δεν γίνεται διαφορετικά, γιατί αυτός είναι ο ρόλος του γονιού που καλείται να προστατέψει τα παιδιά του. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να κλείσουμε τα παιδιά σε μια γυάλα, όπου όλα θα είναι ιδανικά και ρόδινα, οφείλουμε όμως να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν με πολύ απλά λόγια την κατάσταση, με τρόπο που θα τους δημουργήσει ασφάλεια και όχι άγχος για το μέλλον. Αναρωτιέμαι τι μπορούν στα αλήθεια να καταλάβουν τα μικρά παιδιά. Πρέπει να καταλάβουν; Και αν ναι, πώς τους εξηγείς τι συμβαίνει, πώς φτάσαμε ως εδώ και τι δείχνει με τρόμο το άμεσο μέλλον για την πατρίδα μας; Τουλάχιστον ας τα προστατέψουμε, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή, που κρατάμε το μέλλον τους στα χέρια μας…
Διάβασα πρόσφατα κάποιες απλές προτάσεις από τον κύριο Γιώργο Μόσχο, που ασκεί καθήκοντα Βοηθού Συνηγόρου του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, όπως δημοσιεύθηκαν στην ιστοσελίδα Taλκ. Ίσως τις δύσκολες αυτές ώρες, αυτές οι μικρές συμβουλές μας βοηθήσουν να διασφαλίσουμε την ηρεμία και τη γαλήνη στο σπίτι μας.
1. Πρώτα από όλα θα πρότεινα να αποφεύγουμε να τους μεταφέρουμε λογικές θυμού και μίσους – επιθετικότητας για κάποιους που φαίνεται ότι «φταίνε» για τη σημερινή κρίση. Αρκετά έχουν χορτάσει να ακούνε κατηγόριες, από την κοινωνία των ενηλίκων.
2. Επειδή η ανασφάλεια είναι κακός σύμβουλος (όλων μας) είναι σπουδαίο να τους επιβεβαιώσουμε την ασφάλεια της σχέσης μας και των συναισθημάτων μας, που είναι ο καλύτερος πλοηγός στις δύσκολες φουρτούνες, όποτε και αν ξεσπάνε.
3. Θα έλεγα, να αποφεύγουμε να κάνουμε μπροστά τους διαλόγους πανικού για το χρήμα και την οικονομική κατάσταση. Αντίθετα, χρειάζεται να περάσουμε στα παιδιά, περισσότερο από ποτέ, το μήνυμα ότι δεν θα μας κάνει το χρήμα ευτυχισμένους αλλά η αίσθηση ότι ανήκουμε σε ομάδες και κοινότητες που μοιράζονται κοινά και όμορφα ιδανικά και νοιάξιμο για τον άλλο / την άλλη.
4. Προτείνω, αυτή την εβδομάδα – όπως και κάθε φορά που η κοινωνία μπαίνει σε συλλογική παράκρουση – να μην αφήνουμε την τηλεόραση να πλημμυρίζει τα σπίτια μας με τοξικότητα.
Ας κάνουμε απλά πράγματα με τα παιδιά μας και ας τους υποσχεθούμε ότι με θετική διάθεση και ενέργεια, όλα θα πάνε καλά. Ας χαιρόμαστε που υπάρχουμε, που τα έχουμε στη ζωή μας, που δεν τα παρατάμε στα δύσκολα και που, σε κάθε περίπτωση, είμαστε εμείς που ορίζουμε το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής μας.