“Ο Φλιπ, ο Χένρικ και η Αμέλια είναι τα τρίδυμά μου. Γεννήθηκαν στα τέλη Ιανουαρίου με καισαρική. Η ιστορία τους είναι μοναδική με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και είμαι σίγουρη πως όταν την διαβάσετε θα συμφωνήσετε κι εσείς!
Είμαι 31 και έχω δύο αδερφές που είναι επίσης 31. Είμαστε και εμείς τρίδυμες!
Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στη Βουδαπέστη και έπειτα από πολλά χρόνια που ζούσαμε χωριστά, αποφασίσαμε πως μας ήταν πολύ δύσκολο να το αντέξουμε, οπότε αποφασίσαμε να επιστρέψουμε κοντά η μία στην άλλη.
Όταν εγώ έγινα 18 μετακόμισα στην Ολλανδία και έμεινα εκεί για μερικά χρόνια, μέχρι που έφυγα για ΗΠΑ. Οι αδερφές μου βρέθηκαν στη Νορβηγία. Παντρεύτηκαν, έκαναν τις οικογένειές τους και λίγο καιρό μετά αποφάσισα να πάω κι εγώ εκεί, προκειμένου να βρίσκομαι κοντά τους. Ήταν η καλύτερη απόφαση που θα μπορούσα να πάρω ποτέ.
Μέσα σε 5 μήνες στο Όσλο είχα μάθει Νορβηγικά, είχε βρει μια δουλειά που μου άρεσε πολύ και… γνώρισα τον Γκλεν! Ο λόγος που γράφω τόσα για τις αδερφές μου είναι για να καταλάβετε πως ο δεσμός μας, πέρα από πολύ σημαντικός, είναι και πανίσχυρος. Έτσι θα καταλάβετε τι ήταν αυτό που με δυσκόλεψε τόσο στην εγκυμοσύνη μου.
Ο Γκλεν και εγώ γνωριστήκαμε μέσω ενός site γνωριμιών και, αφού βγήκαμε μερικά ραντεβού, δεν αργήσαμε να καταλάβουμε πόσο ταιριάζουμε. Δύο μήνες μετά αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί και από τότε αρχίσαμε να περνάμε τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μας, με ταξίδια, περιπέτειες… η ώρα να επισημοποιήσουμε τη σχέση μας δεν θα αργούσε!
Έμεινα έγκυος πολύ σύντομα. Η έκπληξη ήταν μεγάλη, όταν στον πρώτο υπέρηχο, η γυναικολόγος ανακοίνωσε ότι θα αποκτούσα δίδυμα
Ήταν ακόμα πολύ νωρίς, όλα έδειχναν φυσιολογικά, ωστόσο ο πανικός στη σκέψη, ότι θα είχα δύο μωρά να φροντίσω με είχε κυριεύσει. Δύο εβδομάδες αργότερα, ο άντρας μου κι εγώ αποφασίσαμε να επισκεφθούμε έναν ακόμα γυναικολόγο με πολύ πιο εξελιγμένα μηχανήματα, για να δούμε πιο καλά τις δύο καρδούλες.
Το είχα πλέον πάρει απόφαση, ήμουν σχεδόν 8 εβδομάδων, και μάλιστα έλεγα στον γιατρό μου με ενθουσιασμό για τα δύο μωράκια. Κατά την εξέταση, όμως, ο ίδιος γύρισε και μου είπε:
“Είσαι απολύτως βέβαιη, ότι τα μωρά είναι δύο;”. Παύση. Με έπιασε ξανά πανικός, στη σκέψη ότι κάτι έπαθε το ένα από τα δύο μωρά, αλλά ο γιατρός με πρόλαβε: “Τα μωρά είναι τρία!”
Το μυαλό μου άρχισε να γυρίζει.
Πώς ήταν δυνατόν -πόσο πιθανό είναι εγώ που είμαι τρίδυμη να αποκτήσω τρίδυμα; Κι όμως… οι πιθανότητες είναι 1 στα 6 εκατομμύρια! Τρομοκρατήθηκα
Άρχισα να σκέφτομαι όλα αυτά που μου έλεγε η μάνα μου, για την δική της επικίνδυνη εγκυμοσύνη, για το πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις τρία παιδιά, και -το χειρότερο;- για την καρδιά μου, την οποία είχα χειρουργήσει πριν από μερικά χρόνια. Θα μπορούσε αυτή η καρδιά να αντέξει μια τρίδυμη κύηση;
Μιλώντας με διάφορους γιατρούς και ειδικούς καταλάβαμε, ότι η συμβουλή όλων ήταν η μείωση εμβρύων. Το να τερματίσουμε, δηλαδή, τη μία από τις τρεις κυήσεις. Πήγαμε στο μοναδικό νοσοκομείο της Νορβηγίας που κάνει τέτοιες επεμβάσεις και ορίσαμε ραντεβού σε δύο εβδομάδες. Ήταν οι δύο πιο δύσκολες εβδομάδες της ζωής μου. Για το καλό, όμως, των δύο άλλων μου μωρών, σκέφτηκα, ότι θα έπρεπε να γίνει και έτσι ήθελα να τελειώνει.
Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου, ότι αυτό ήταν το σωστό και ότι δεν θα έπρεπε να νιώθω άσχημα. Όμως ένιωθα. Είχα μέσα μου τρία μωρά. Και η καρδιά μου τα ήθελε και τα τρία
Το νοσοκομείο απείχε 7 ώρες από το σπίτι μας στο Όσλο. Όταν μπήκαμε στο αμάξι και αρχίσαμε να ταξιδεύουμε, ο άντρας μου και εγώ βάλαμε τα κλάματα. Τρεις ώρες μετά αποφασίσαμε να σταματήσουμε το αμάξι και να μιλήσουμε. Δεν το είχαμε κάνει σωστά εδώ και δύο εβδομάδες. Όταν ηρεμήσαμε, αποκαλύψαμε ο ένας στον άλλον πώς ένιωθε. Τρομάζαμε στην ιδέα των τριών μωρών, αλλά και στην ιδέα, ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι πολύ σοβαρό αν τα κρατούσαμε και τα τρία. Τελικά, έπειτα από πολλή ώρα, είπα στον Γκλεν, ότι ένιωθα πως τα μωρά αυτά πρέπει να είναι μαζί, όπως ήμουν εγώ με τις αδερφές μου. Ότι εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτές και ότι θα έπρεπε με κάθε τρόπο να τα αφήσουμε…
Και το κάναμε. Αποφασίσαμε να πάμε κόντρα στις συστάσεις των γιατρών και κρατήσαμε και τα τρία μωρά μας, με την ελπίδα ότι θα γίνει για ακόμα μία φορά το απίθανο!
Η εγκυμοσύνη μου ήταν δύσκολη και τα προβλήματα πολλά, εξαιτίας της καρδιάς μου. Όμως, όλα στο τέλος πήγαν καλά. Κατάφερα να κυοφορήσω τα μωρά μου μέχρι την 34η εβδομάδα και τελικά γεννήθηκαν υγιή και φανταστικά!
Μικροσκοπικά μα πανίσχυρα! Και έπειτα από τρεις εβδομάδες στη ΜΕΝΝ, γιατί δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν μόνα τους, η ζωή μας ως γονείς τρίδυμων ξεκίνησε!
Τα μωρά μας σύντομα θα γίνουν 2 ετών. Το τελευταίο διάστημα είχε τα πάνω και τα κάτω του, γιατί απαιτείται σκληρή δουλειά, ενώ τόσο ο άντρας μου όσο και εγώ έχουμε βιώσει στιγμές κατάθλιψης, επειδή η ζωή μας άλλαξε εντελώς και κοιμόμαστε ελάχιστα.
Είμαστε, όμως, τόσο ερωτευμένοι με τα παιδιά μας που τα ξεχνάμε όλα. Και η σκέψη, ότι τα παιδιά μου θα αναπτύξουν τον ισχυρό δεσμό που έχω εγώ με τις αδελφές μου, με κάνει να τα ξεχνάω όλα.
Ξέρω πώς είναι να είσαι τρίδυμη, ως τώρα βλέπω τι σημαίνει πραγματικά να μεγαλώνεις τρία παιδιά και το λατρεύω κάθε μέρα και περισσότερο!”
Aκολουθήστε το ταξίδι της Judit Agota στο Instagram.