Καιρό τώρα θέλω να γράψω τις σκέψεις μου σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι γονιός ενός παιδιού που αθλείται. Τι σημαίνει να είσαι μαμά ενός παιδιού που αθλείται συστηματικά, που ο τρόπος που σκέφτεται και λειτουργεί, ο τρόπος που σχεδιάζει, και ονειρεύεται το μέλλον του είναι με βάση μια επιτυχημένη αθλητική πορεία.
Τα παιδιά μου είναι αυτό που λες “αθλητικά παιδιά”. Ενεργητικά, κινητικά. Και τα τρία. Τα μεγάλα μου αγόρια παίζουν ήδη επτά χρόνια ποδόσφαιρο και ενώ ασχολήθηκαν και με άλλα αθλήματα και ασχολούνται περισταστιακά και μέσα από τις σχολικές αθλητικές ομάδες, είναι ξεκάθαρο ότι αυτό το άθλημα τους έχει κερδίσει μέχρι στιγμής. Αν με ρωτάς, θα σου πω πώς αρχικά δεν ήμουν έτοιμη για να βάλω στη ζωή μου το συγκεκριμένο άθλημα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θα θίξω σε κάποιο επόμενο post.
Όσο τα παιδιά μου μεγαλώνουν, και ο αθλητισμός αποκτά, αν θέλεις και έναν πιο “επαγγελματικό” χαρακτήρα, κάτι που συχνά με προβληματίζει και με βάζει σε σκέψεις είναι ο ρόλος που καλούμαι να έχω ως γονιός. Γιατί τα πράγματα δεν είναι άσπρο – μαύρο. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό, σκέφτεται διαφορετικά, λειτουργεί με άλλον τρόπο μέσα και έξω από το αυστηρά αθλητικό πλαίσιο, αλλάζει, μεγαλώνει, πέφτει, σηκώνεται.
Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου λοιπόν, έχοντας δύο δίδυμα παιδιά στο ίδιο άθλημα και στην ίδια ποδοσφαιρική ομάδα και έχοντας λειτουργήσει αρκετά ως παρατηρητής των άλλων γονιών, των συγγενών και του ίδιου μου του εαυτού, θα σας πω με σιγουριά ότι ο δικός μου ρόλος, ο βασικός ρόλος της μαμάς είναι να είναι εκεί για το παιδί της πρακτικά και συναισθηματικά.
Ο δικός μου ρόλος είναι να φροντίσω τα παιδιά μου να τρώνε σωστά, να ξεκουράζονται, να είναι έτοιμα να αντεπεξέλθουν στις προκλήσεις που κρύβει ο αθλητισμός. Η δουλειά μου είναι να χτίσω τη βάση για να είναι σε θέση αργότερα να προσέχουν και να φροντίζουν τους εαυτούς τους. Αλλά τώρα είναι ακόμη παιδιά. Πολλές φορές όταν τους βλέπω μέσα στο γήπεδο σχεδόν τρομάζω από το πώς μεταμορφώνονται από παιδιά σε επαγγελματίες αθλητές. Όταν όμως ο διαιτητής σφυρίξει τη λήξη του παιχνιδού, λες ξαφνικά και βρίσκουν πάλι την παιδικότητά τους…
Η σωστή, ισορροπημένη διατροφή και η καλή ξεκούραση είναι μέρος της εκπαίδευσης των παιδιών που αθλούνται. Δεν είναι πάντα εύκολο γιατί είναι απλά παιδιά… Γι’ αυτό ο δικός μας ρόλος είναι απαιτητικός σε καθημερινή βάση. Και η καλή βάση είναι το θρεπτικό πρωινό. Για το πρωινό τους ανακάλυψα και σας προτείνω να δοκιμάσετε το γάλα υπερυψηλής παστερίωσης Nestlé® sChOOL, ένα γάλα ειδικά σχεδιασμένο για παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, εμπλουτισμένο με θρεπτικά συστατικά. Έχει φανταστική γεύση που αρέσει πολύ στα παιδιά μου και είναι πλούσιο σε βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία όπως ο σίδηρος, το ασβέστιο και η βιταμίνη D, απαραίτητα για την πνευματική τους ανάπτυξη και τη φυσιολογική ανάπτυξη των οστών τους.
Ακόμη, ο δικός μου ρόλος είναι να τονώνω το ηθκικό τους, να χτίζω την αυτοπεποίθησή τους, να τους μάθω μέσα από τις δικές μας οικογενειακές αξίες να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους απέναντι στους ίδους και απέναντι στους άλλους, στους συμπαίκτες τους, στους αντιπάλους τους, στον προπονητή τους. Ο ρόλος μου είναι να είμαι εκεί στη χαρά τους και να δείχνω την περηφάνιά μου και την ευτυχία μου και να είμαι εκεί στη δυσκολία, στην ήττα, στον τραυματισμό, στο άγχος και να δείχνω την κατανόησή μου, τη συμπαράστάσή μου, τη φροντίδα μου. Ο ρόλος μου δεν είναι να τους επισημάνω τεχνικά λάθη, να τους καθοδηγήσω πώς να παίξουν, να τους ορίσω στρατηγικές. Οι ίδιοι ξέρουν καλύτερα από μένα και έχουν ανθρώπους που η δουλειά τους είναι να τους στηρίξουν σε αυτό. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι αυτός ο δικός μου ρόλος και όμως ο δικός μου ρόλος είναι εξίσου δύσκολος και απαιτητικός.
Δεν είναι πάντα εύκολο να είσαι μαμά. Όταν είσαι μαμά ενός παιδιού – αθλητή, ο ρόλος σου είναι ακόμη πιο απαιτητικός. Χρειάζεσαι ψυχραιμία, ηρεμία, χρόνο, οργάνωση. Αλλά όμως αρκεί να πιστέψεις στο παιδί σου, στις δυνατότητες και στους στόχους του και θα βρεις τη δύναμη να αντεπεξέλθεις και να του προσφέρεις όσα χρειάζεται για να προχωρήσει μπροστά.