Ωραία! Τέλεια! Περιμένουμε δίδυμα! Και τώρα; Από εκείνη τη στιγμή σκέψεις και συναισθήματα βρίσκονται σε μια μόνιμη σύγκρουση. Η πρόκληση για μια μητέρα που περιμένει δίδυμα είναι τεράστια, αλλά συγχρόνως και μοναδική.
Έρχεται η ώρα που τα δίδυμά μας γεννιούνται. Και τότε συνειδητοποιούμε πως αυτή είναι μόνο η αρχή. Η ταυτόχρονη φροντίδα δύο μωρών, η αϋπνία μηνών, ίσως και χρόνων, οι διπλές και καθημερινές προκλήσεις (μόνο να έχεις να κουμαντάρεις το διπλό καρότσι ή το ταυτόχρονο διάβασμα για το σχολείο, από μόνα τους είναι μια πρόκληση), φτάνουν στα επίπεδα ανθρώπινης απελπισίας και αντοχής. Και, πολλές φορές φτάνουμε στο σημείο να δίνουμε οι ίδιες κουράγιο στον εαυτό μας, πως θα περάσει και αυτό!
Το σπίτι είναι λες και περνάει ένας μόνιμος ανεμοστρόβιλος. Τα συμμαζεύεις λίγο, αλλά μετά από λίγη ώρα, ξαναφτάνεις στο σημείο εκκίνησης (το ζω σε καθημερινή βάση). Το αυτοκίνητο, δε, είναι μονίμως με ψίχουλα, παιχνίδια, με λάσπες από τις μπότες της βροχής, με ξεχασμένα ρούχα (τα καθίσματα του αυτοκινήτου μου είναι με μόνιμες πατημασιές από παπούτσια, αλλά και τα τζάμια, δεν έχω παράπονο, έχουν τις αντίστοιχες δαχτυλιές). Με λίγα λόγια, είναι λες και ζούμε εκεί. Ωραία! Δεν έχουμε το τέλειο, πεντακάθαρο, συμμαζεμένο σπίτι ή αυτοκίνητο! Ε, και; Συνειδητοποιώ πως δεν αξίζει τον κόπο να χάνω εκεί την ενέργειά μου, αλλά και τον πολύτιμο χρόνο με τα παιδιά μου.
Ίσως, ορισμένες φορές (μάλλον όλες τις φορές) έχουμε ανάγκη από βοήθεια. Κυρίως, αν μεγαλώνουμε και άλλα παιδιά, αν δουλεύουμε ταυτόχρονα, η ανάγκη από βοήθεια είτε από κάποιον συγγενή είτε από έναν τρίτο άνρθωπο είναι επιτακτική. Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως άλλο είναι να αφήνεις κάπου ένα παιδί και άλλο να αφήνεις δύο παιδιά της ίδια ηλικίας. Προσωπικά, ακολούθησα τη συμβουλή μιας μητέρας διδύμων, η οποία μεγαλώνει και άλλο ένα παιδί. Όταν γίνουν πιο ανεξάρτητα, να τα μάθω να έρχονται μαζί μου (όπου, βέβαια, έχω τη δυνατότητα) και να προσπαθώ ταυτόχρονα να τους εξηγώ τους τρόπους συμπεριφοράς εκεί που πάμε (ναι, έχει τύχει να πάρω μαζί μου και τα 3 στη δουλειά μου, που είναι σε χώρο σπιτιού). Όχι δεν είναι εύκολο, αλλά όταν δεν έχεις επιλογές, κοιτάζεις να βρεις λύσεις, αρκεί να μπορέσεις να πετύχεις αυτό που θέλεις.
Ο χρόνος είναι πολύτιμος. Πολλές φορές οι 24 ώρες της ημέρας δε φτάνουν. Ο δικός μας, προσωπικός χρόνος (κάποιο κομμωτήριο, γυμναστήριο, έναν καφέ με μια φίλη μας, ένα τηλέφωνο) είναι ανύπαρκτος. Πάντα, όμως κάπου υπάρχει λίγος χρόνος για εμάς και πρέπει να τον βρούμε. Το να είσαι μητέρα είναι μεγάλη ευλογία. Το να είσαι μητέρα διδύμων είναι διπλή ευλογία. Ας μην το ξεχνάμε!