Η κυρία η Σοφία μέσα στην αυλή της έχει Ένα ξύλινο κοτέτσι Το φροντίζει, το καθαρίζει Και τις δεκάξι κότες της ταΐζει Πίτουρα και καλαμπόκι Και χλωρό χορτάρι από περιβόλια. Με όλα αυτά τα καλούδια Γίνανε οι κότες της Στρουμπουλές σαν τα γουρούνια Έχει όμως και ένα κόκορα Ευθυτενή, καμαρωτό Με ένα σώμα σμιλευτό. Όλες οι στρουμπουλές κοτούλες Τον κοιτούσαν και μονολογούσαν Κοκοκο, κοκοκο Αχ, τι γόης είναι αυτός!! Μα, εκείνος δεν γυρίζει Και αφ υψηλού μονάχα κακαρίζει. Όλες του…