Σας έχει τύχει μεγαλώνοντας να σκέφτεστε «Ίδια η μαμά μου γίνομαι!»; Και σε μας. Από την άλλη, είναι τόσο πολλές οι διαφορές που έχουμε μεταξύ μας.
Τόσες και άλλες τόσες θα έχουμε και εμείς όταν τα παιδιά μας κάνουν τα δικά τους παιδιά. Οι εποχές αλλάζουν. Πότε ήταν καλύτερα; Τότε ή τώρα; Είναι μια μεγάλη κουβέντα αλλά σίγουρα η πρόσβαση που έχουμε οι σημερινές μαμάδες στην ενημέρωση είαι ένα τεράστιο πλεονέκτημα! Ας δούμε σε ποια βασικά σημεία διαφέρουμε από τις μαμάδες μας:
Φυσικά και σε θήλασα!
Μπορεί κάποιες μαμάδες να θεωρούσαν αυτονόητο το θηλασμό και μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για δημόσιο θηλασμό όμως ούτε λόγος, ντροπή!
Μήλα στο δρόμο
Στην προσχολική ηλικία απλά παίζαμε. Μέσα στο σπίτι και έξω στη γειτονιά. Δεν πηγαίναμε χορό, ρυθμική ή τάε κβο ντο. Πηγαίναμε μόνο στον παιδικό σταθμό.
Οι φίλες της μαμάς
Οι μαμάδες μας είχαν τις γειτόνισσες, τις συγγενείς ή τις συναδέλφους, αν δούλευαν. Εμείς είμαστε μέλη σε συλλόγους, σε ομάδες μαμάδων στο facebook, σε forums. Κάνουμε ακριβώς το ίδιο πράγμα: υποστηρίζουμε και βοηθάμε η μία την άλλη, απλά σήμερα γίνεται πιο virtual.
Τούλααα, κράτα λίγο τα παιδιά!
Αν η μαμά είχε κάποια υποχρέωση, μάς φρόντιζε ο μπαμπάς, η θεία ή η διπλανή γειτόνισσα. Φυσικά υπάρχουν αυτές οι επιλογές και σήμερα αλλά πλέον έχουν διευρυνθεί. Μπορείς να πας τα δίδυμά σου σε ένα χώρο φύλαξης και εκπαίδευσης ή να καλέσεις μία baby sitter στο σπίτι.
Ό,τι πείτε, γιατρέ μου!
Παλιά καμιά δεν αμφισβητούσε το θέσφατο του γιατρού της. Αν εκείνος σήκωνε τα χέρια ψηλά, η μητέρα ακολουθούσε το (αλάνθαστο) ένστικτό της. Σήμερα είμαστε τόσο ενημερωμένες που μπορούμε να κουβεντιάσουμε μαζί του ή να ψάξουμε ένα θέμα που μας ενδιαφέρει στο διαδίκτυο. Από τον εμβολιασμό μέχρι τη σημασία της τιμωρίας, τα πάντα.
Βόλτα με τα κορίτσια
Είναι πολύ πιθανό αυτή την έκφραση να την είπε η μαμά σας όταν… βγήκε στη σύνταξη. Ως νέα, μια βραδιά με τις φίλες της ήταν μάλλον ένα άγνωστο σπορ. Σε αντίθεση με μας που το επιδιώκουμε, ασχέτως εάν σπάνια τα καταφέρνουμε…
Να ακούς τη δασκάλα!
Πηγαίναμε σχολείο, είχαμε συγκεκριμένες δασκάλες και όσο καλές ή κακές κι αν ήταν, αυτό δεν απασχολούσε και πολύ τη μητέρα μας. Γιατί η δασκάλα ήξερε! Σήμερα όμως έχουμε ενεργή συμμετοχή και άποψη για το εάν μια δασκάλα κάνει καλά τη δουλειά της και λέμε ανοιχτά τη γνώμη μας.
Κάτσε κάτω και ξεστραβώσου!
Ήξερε η μητέρα μας τι είναι η δυσλεξία; Ή ο σχολικός εκφοβισμός; Με τίποτα! Εμείς όμως παρατηρούμε τα παιδιά μας και όταν χρειάζονται βοήθεια χτυπάμε την πόρτα των ειδικών.
Θυμάμαι όταν σε γέννησα…
Εμείς βλέπουμε στους ηπερήχους τα παιδάκια μας στην κοιλιά, παρακολουθούμε την εξέλιξη των εμβρύων, πηγαίνουμε τακτικά στον γιατρό. Η μαμά μας είχε την αγωνία μέχρι τελευταία στιγμή αν όλα θα πάνε καλά. Πολλές εγκυμοσύνες δεν είχαν αίσιο τέλος…
Μαζί, για τα παιδιά
Πόσοι γονείς στην ηλικία των δικών μας δεν αντιμετώπιζαν διαπροσωπικά προβλήματα αλλά έμεναν μαζί «για τα παιδιά»; Σήμερα ξέρουμε ότι αυτό είναι λάθος. Ένα ζευγάρι προτιμά να χωρίζει, διατηρώντας την επαφή με τα παιδιά του βεβαίως, από το να μένουν μαζί και να δυστυχούν.