Μπορεί εμείς να παίζαμε λάστιχο και μήλα, τα σημερινά παιδιά όμως διασκεδάζουν πολύ μέσα από το διαδίκτυο. Ποια είναι τα όρια και μέχρι πόσο internet επιτρέπεται να βλέπουν τα δίδυμα;
Το διαδίκτυο έχει εισχωρήσει για τα καλά και στη δική μας ζωή. Ευτυχώς, γιατί μας έχει λύσει τα χέρια σε χιλιάδες περιπτώσεις. Καλή ώρα, να, εσείς τώρα ενημερώνεστε για ένα θέμα που σας ενδιαφέρει. Η πληροφορία είναι εδώ, άπλετη, διαθέσιμη, αρκεί να ξέρεις να την φιλτράρεις.
Τι γίνεται όμως με τα παιδιά; Χρησιμοποιούν το διαδίκτυο θετικά ή ξεπερνάνε τα όρια χάνοντας τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και μπαίνοντας εμπόδιο στο διάβασμα και τις δραστηριότητές τους; Πότε πρέπει οι γονείς να ανησυχήσουμε για τη χρήση του από τα παιδάκια μας;
Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι σήμερα 1 στα 4 παιδιά είναι εθισμένο στο διαδίκτυο. Δεν μπορεί να πάει κάπου όπου δεν υπάρχει σύνδεση. Δεν αφήνει από τα χέρια του το κινητό του ή ζητάει επίμονα το κινητό της μαμάς και του μπαμπά. Έχει δικό του λογαριασμό στα social media και κυνηγάει διακαώς τα likes.
Μην τρομοκρατήστε. Η λύση δεν είναι το καθόλου internet. Κοιτάξτε παρακάτω ποια είναι τα ανησυχητικά συμπτώματα, σκεφτείτε εάν τα δικά σας παιδιά τα παρουσιάζουν και μετά δράστε:
Ασχολούνται υπερβολικά πολλές ώρες με τον υπολογιστή, το τάμπλετ ή το κινητό τους.
Αδιαφορούν για το διάβασμα ή για τις υπόλοιπες ασχολίες τους.
Η σχολική τους επίδοση έπεσε ξαφνικά.
Αποφεύγουν να συναντιούνται με τους φίλους τους έξω ή στο σπίτι όπως έκαναν πριν.
Είναι λίγο πιο επιθετικά και γενικότερα η συμπεριφορά τους έχει αλλάξει.
Δεν έχουν αίσθηση του χρόνου.
Νιώθουν συχνά πονοκέφαλο, πόνο στα μάτια και στην πλάτη.
Δεν κοιμούνται ήρεμα.
Δεν τρώνε καλά.
Σας λένε διαρκώς ψέματα.
Εάν κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα τα παρουσιάζουν και τα δικά σας παιδιά, ήρθε η ώρα να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας.
Το καλύτερο βέβαια είναι να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Να είμαστε δίπλα στα παιδιά μας, να τους επιτρέπουμε συγκεκριμένες ώρες στον υπολογιστή, να μην τους παίρνουμε κινητό εάν δεν είναι ανάγκη, να τα ενθαρρύνουμε σε εξωτερικές δραστηριότητες και, το σημαντικότερο, να μην είμαστε εμείς οι ίδιες κολλημένες σε μια οθόνη!