Πριν από μερικές ημέρες ενώ βρισκόμουν στην παιδική χαρά της γειτονιάς μου, άκουσα μια μαμά να λέει στο αγοράκι της ότι πρέπει να φύγουν γιατί σε λίγο θα ερχόταν ο φύλακας να κλειδώσει την παιδική χαρά. Όπως καταλαβαίνετε φύλακας δεν υπήρχε…
Αυτό το περιστατικό με έβαλε σε σκέψεις για κάποια μικρά ψέματα που λένε κάποιες φορές οι γονείς στα παιδιά τους για να διευκολύνουν την καθημερινότητά τους.
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ή χρησιμοποιήσει οι ίδιοι φράσεις όπως “αν δεν αφήσεις την πιπίλα θα σου την πάρει ο μπαμπούλας”, “αν δε φας όλο σου το φαγητό δε θα μεγαλώσεις”, “αν δεν πλύνεις τα δόντια σου θα πέσουν”, και άλλες τέτοιες μικρές “απειλές”.
Τι οδηγεί τους γονείς σε μια τέτοια συμπεριφορά;
Κάποιες φορές φαίνεται πιο εύκολο να πούμε κάποιο ψέμα στο παιδί από το να του εξηγήσουμε κάτι. Είναι κατανοητό πως ο κάθε γονιός θέλει να διευκολύνει την καθημερινότητά του όπως και του παιδιού του και σαν λύση ίσως να χρησιμοποιεί κάποια μικρά ψέματα.
Όμως είναι πιο δίκαιο και σε βάθος χρόνου πιο αποτελεσματικό να λέμε την αλήθεια. Ίσως με τα ψεματάκια ν’ αποφευχθούν δύσκολες συζητήσεις και διενέξεις με τα παιδιά μας, αλλά καλό είναι να γίνονται καθώς αυτός είναι ο κατάλληλος τρόπος να μαθαίνουν τα παιδιά μας περισσότερα πράγματα και κυρίως την αλήθεια!
Καταρχήν τα παιδιά θυμούνται τα ψέματα των γονιών και όταν ανακαλύπτουν ότι αυτό που τους έχουν πει δεν ισχύει, χάνουν ένα κομμάτι της εμπιστοσύνης τους στους γονείς. Επίσης τα παιδιά έχουν μάθει από τους γονείς τους ότι είναι κακό να λες ψέματα! Πόσο αντιφατικό είναι λοιπόν αυτό που τους λένε με αυτό που κάνουν οι ίδιοι. Ακόμη μπορεί κάποιες φορές αυτά που λένε στα παιδιά να τους δημιουργεί φόβο και ανασφάλεια.
Θέλει λοιπόν υπομονή και επιμονή από τους γονείς – πόσο μάλλον όταν έχουμε απέναντί μας δύο παιδιά της ίδιας ηλικίας -, και πάνω απ’ όλα ειλικρίνεια, γιατί είναι σίγουρο, αν και πιο δύσκολο, ότι τα παιδιά θα το εκτιμήσουν!