1. Βάλε σαφή όρια. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να γνωρίζουν ποιες συμπεριφορές είναι αποδεκτές και ποιες όχι. Πρέπει λοιπόν να υπάρχουν σαφείς κανόνες που τους γνωρίζουν όλοι όσοι συναναστρέφονται καθημερινά με τα παιδιά.
2. Βοήθησε το παιδί να βρει νέους τρόπους να αντιμετωπίσει τον θυμό του. Παρότρυνέ το να εκφράσει με λέξεις τα συναισθήματά του. Με ηρεμία και χωρίς φωνές ρώτησε το τι προκάλεσε το θυμό του. Το να μιλήσει το παιδί για αυτό, μπορεί να το βοηθήσει να ηρεμήσει και να διαχειριστεί το συναίσθημά του. Αν το παιδί δεν θέλει να συζητήσει μαζί σου, μην επιμείνεις. Μπορεί να το κάνει λίγο αργότερα. Είναι πολύ σημαντικό να επαινέσουμε το παιδί που κατάφερε και ξεπέρασε την επιθυμία του για επιθετική συμπεριφορά, να το επιβραβεύσουμε και να του δείξουμε πόσο μας χαροποίησε που βρήκε τον τρόπο να αντιμετωπίσει τον θυμό του με έναν θετικό τρόπο.
3. Εκπαίδευσε το παιδί στον αυτοέλεγχο. Τα παιδιά δεν έχουν από μονά τους την ικανότητα να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Αυτό είναι κάτι που το μαθαίνουν στην πορεία. Θα χρειαστεί να μάθουμε στα παιδιά πώς να μην κλωτσάνε, χτυπάνε και δαγκώνουν όταν αισθάνονται την ανάγκη να το κάνουν. Το παιδί χρειάζεται την καθοδήγηση των γονιών του για να αναπτύξει την ικανότητα να κρατήσει τα συναισθήματά του υπό έλεγχο και να σκεφτεί πριν πράξει.
4. Μην ενθαρρύνεις τη σκληρότητα. Σε μερικές οικογένειες δυστυχώς – και αυτό συμβαίνει περισσότερο στα αγόρια – οι γονείς (και κυρίως οι μπαμπάδες) ενθαρρύνουν το παιδί να είναι “σκληρό” στη ζωή του προκειμένου να “επιβιώσει”. Ακούμε εκφράσεις όπως “εσύ είσαι σκληρός, είσαι άντρας, οι άντρες δεν κλαίνε!” κι άλλες παρόμοιες εκφράσεις, που δυστυχώς όμως προκαλούν τα παιδιά να χτυπήσουν ή να κλωτσήσουν όταν θυμώνουν, γιατί υποσυνείδητα πιστεύουν ότι έτσι θα κερδίσουν την έγκριση και αποδοχή των γονιών τους.
5. Μην χρησιμοποιείς το ξύλο ως μορφή τιμωρίας. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, κάποιοι γονείς χρησιμοποιούν το ξύλο ως μορφή τιμωρίας και πειθαρχίας. Ένα παιδί που έχει τιμωρηθεί σωματικά θα πιστέψει υποσυνείδητα ότι ο σωστός τρόπος να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους όταν δεν του αρέσει η συμπεριφορά τους είναι η επιθετικότητα απέναντι τους.
6. Έλεγξε τις δικές σου συμπεριφορές και τα νεύρα σου.
Άσε τα παιδιά να γίνουν μάρτυρες δικών σας διαφωνιών στο σπίτι, οι οποίες επιλύονται με ειρηνικό και ήρεμο τρόπο. Τα παιδιά μιμούνται τους ενήλικες. Ο τρόπος με τον οποίο εσύ διαχειρίζεται το θυμό και τα νεύρα σου επηρεάζει το παιδί. Θετικές συμπεριφορές, όπως να βρεις τρόπους να ηρεμήσεις και να αποκτήσεις αυτοέλεγχο, θα δείξουν στο παιδί πώς την επόμενη φορά να κάνει το ίδιο.
7. Βρες δημιουργικές διεξόδους.
Βρείτε μαζί με το παιδί άλλους τρόπους να διοχετεύσετε την ενέργεια. Κλωτσήστε μια μπάλα, βάλτε δυνατή μουσική και χορέψτε, βγείτε μια βόλτα με το σκύλο. Βοηθήστε το να κάνει refocus, να πάρει την ενέργειά του από τον θυμό του προς άλλα πράγματα που μπορεί να το ευχαριστούν.
8. Δείξε κατανόηση και δώσε αγάπη και φροντίδα.
Δείξτε κατανόηση στο πρόβλημά του, ασχοληθείτε με τα συναισθήματά του. Τα μικρά παιδιά ανακουφίζονται από τη φυσική παρουσία και τη φροντίδα του γονιού, είτε αυτό σημαίνει μια αγκαλιά, είτε να κάθεστε δίπλα του και να του χαιδεύετε το χέρι. Μην υποτιμάτε τη δύναμη της αγκαλιάς που κάνει κάποιον να νιώθει ότι τον αγαπούν και τον αποδέχονται.