Οι δυσκολίες στην ορθογραφία τείνουν να παραμένουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, ακόμα και αν οι συγκεκριμένοι μαθητές μαθαίνουν να διαβάζουν καλά, σε βάθος χρόνου.
Οι μαθητές Γυμνασίου, συγκεκριμένα, συνεχίζουν να εμφανίζουν δυσκολίες στη θεματική και καταληκτική ορθογραφία των λέξεων, να παραλείπουν τα σημεία στίξης, να μην αναπτύσσουν το θέμα έκθεσης επαρκώς και να κάνουν συντακτικά λάθη.
Με ποιον τρόπο, λοιπόν, μπορεί ένα μαθητής Γυμνασίου να εκπαιδευτεί στην ορθογραφία, και μάλιστα στη διάρκεια ενός εξ αποστάσεως μαθήματος;
1. Στέλνουμε στον μαθητή μια αφίσα με τον κανόνα που θέλουμε να διδάξουμε και με παραδείγματα. Ζητάμε από τον μαθητή να διαβάσει τον κανόνα δυνατά. Με ένα κίτρινο stabilo υπογραμμίζει τα πιο βασικά σημεία και με ένα πράσινο stabilo τα παραδείγματα, όπου βρίσκει τη λέξη που σχετίζεται με τον κανόνα και την κυκλώνει.
2. Ο μαθητής γράφει στο τετράδιό του, τον γραμματικό κανόνα που εκπαιδεύεται με δικά του λόγια και δίνει 5 δικά του παραδείγματα. Σε αυτό το σημείο κάνει αυτοδιόρθωση. Υπογραμμίζει την κάθε λέξη και λέει φωναχτά τον τρόπο που την έχει γράψει. Εντοπίζει τα λάθη του και τα διορθώνει. Αν το λάθος που έχει κάνει αφορά τον γραμματικό κανόνα που εκπαιδεύεται, τότε γράφει τη λέξη σωστά και από κάτω δίνει άλλα 5 παραδείγματα που ακολουθούν τον κανόνα. Αν το λάθος είναι θεματικό, τότε γράφει τη λέξη σωστά και από κάτω γράφει λέξεις της ίδιας οικογένειας. Αν δεν μπορεί να τις θυμηθεί, χρησιμοποιεί το λεξικό ή τον βοηθάει ο ενήλικας.
3. Μαθαίνει τις 5 προτάσεις του απ’ έξω. Μετράει με τα δάχτυλά του τον αριθμό των λέξεων που υπάρχει σε κάθε πρόταση και βάζει τον αντίστοιχο αριθμό γραμμών στο τετράδιό του. Με αυτόν τον τρόπο, ο μαθητής δύσκολα θα παραλείψει κάποια λέξη από την πρότασή του. Στο τέλος, κάνει πάλι αυτοδιόρθωση.
4. Στέλνουμε στον μαθητή ένα κείμενο με λέξεις που αφορούν τον κανόνα που εκπαιδεύεται. Ζητάμε από τον μαθητή να κυκλώσει τις λέξεις που πιστεύει πως σχετίζονται με τον κανόνα και να τις γράψει τη μία κάτω από την άλλη. Εξηγεί τον λόγο που κύκλωσε τις συγκεκριμένες λέξεις. Αν υπάρχει άγνωστη λέξη, τότε βρίσκει τη σημασία της στο λεξικό και τη γράφει με δικά του λόγια.
5. Ζητάμε από τον μαθητή να μάθει τις λέξεις απ’ έξω. Αφού τις μάθει, κάνει το εξής. Ξεκινάει με την πρώτη και τη δεύτερη λέξη, για παράδειγμα, φωτεινός, σκοτεινός. Κατόπιν συνεχίζει, ξεκινώντας από τις προηγούμενες λέξεις, για παράδειγμα, φωτεινός, σκοτεινός, υγιεινός. Συνεχίζει το ίδιο, μέχρι να τις πει όλες. Τέλος, τις γράφει από μνήμης, λέγοντας ταυτόχρονα τη λέξη.
6. Ολοκληρώνοντας, ζητάμε από τον μαθητή να γράψει μια ιστορία χρησιμοποιώντας τις συγκεκριμένες λέξεις. Για να τον βοηθήσουμε, του λέμε να μας πει τις ιδέες του προφορικά και για κάθε πρόταση που θα γράψει για την ιστορία του, να χρησιμοποιήσει και από μία λέξη από τη στήλη.
7. Για εξάσκηση, δίνουμε στον μαθητή ασκήσεις που αφορούν τον κανόνα που εκπαιδεύεται. Του θυμίζουμε να έχει την αφίσα με τον κανόνα δίπλα του και να τη συμβουλεύεται, όταν χρειάζεται.