Οι προκλήσεις της διαδικτυακής εκπαίδευσης είναι μεγάλες και χρειάζεται, κάθε φορά, να προσαρμοζόμαστε σε αυτές. Μία από αυτές τις προκλήσεις, είναι να μπορούμε να διατηρούμε ζωντανό το ενδιαφέρον του μαθητή καθ’ όλη της διάρκεια της διαδικτυακής εκπαίδευσης, ώστε να μην του δίνονται περιθώρια διάσπασης ή σχετικής βαρεμάρας. Πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Σίγουρα με τη χρήση πολυαισθητηριακών μεθόδων, ακολουθώντας έξυπνους και διαδραστικούς χειρισμούς.
Ακολουθούν ορισμένες χρήσιμες συμβουλές, για να μπορούμε να κάνουμε τα μαθήματά μας αισθητά, και ας μην είμαστε δίπλα στον μαθητή.
1.Πριν το ξεκίνημα του διαδικτυακού μαθήματος, ο μαθητής έχει πάντα δίπλα του τα πολυαισθητηριακά εργαλεία, όπως τον δίσκο με την άμμο ή ρύζι, πλαστελίνη, ένα μαγνητόφωνο, αν χρειαστεί να μαγνητοφωνήσει το κείμενο της ανάγνωσης, το φύλλο εργασίας με την τσουλήθρα για τη συλλαβική επίγνωση, το χάρτινο χέρι για την ορθογραφία, έναν πλαστικό καμβά, χαρτόνια, τις κάρτες για την αυτοδιόρθωση, μαρκαδόρους ή κυρομπογιές, ψαλίδι, κόλλα, μολύβι και έναν λείο πίνακα. Σαφώς, κάθε φορά, ανάλογα με το ύφος του μαθήματος, τα εργαλεία μπορούν να εμπλουτίζονται.
2.΄Εχουμε φροντίσει από την αρχή, να εξηγήσουμε στον μαθητή τον τρόπο που θα γίνεται το μάθημα. Του έχουμε ετοιμάσει κάρτες με ένα αυτί, με ένα μάτι, με ένα στόμα και ένα χέρι που γράφει. Η κάρτα με το αυτί δείχνει πως ο χώρος που θα δουλεύει πρέπει να είναι ήσυχος, χωρίς πολλά εξωτερικά ερεθίσματα, ώστε να ακούει προσεχτικά τις οδηγίες που θα του δίνονται. Η κάρτα με το μάτι, δείχνει πως θα πρέπει να μας παρακολουθεί, σε ότι λέμε. Η κάρτα με το στόμα δείχνει πως πρέπει να παρακολουθεί το στόμα μας, την ώρα που δίνονται οδηγίες για κάποια δραστηριότητα και να τις επαναλαμβάνει. Η κάρτα με το χέρι δείχνει πως αυτά που θα ακούει και θα βλέπει, θα χρειαστεί να τα γράφει, να τα ιχνηλατεί στον δίσκο, να τα πλάθει με την πλαστελίνη, να τα σχεδιάζει.
3.Φροντίζουμε καθ’ όλη τη διάρκεια του διαδικτυακού μαθήματος, να ενθαρρύνουμε τον μαθητή να συμμετέχει ενεργά, κυρίως στο κομμάτι της γραφής. Καθώς είναι δύσκολο, πολλές φορές να βλέπουμε όλα αυτά που γράφει στο χαρτί, ζητάμε τη βοήθειά του. Δηλαδή, του ζητάμε να ακούει τις οδηγίες και να τις επαναλαμβάνει (δείχνουμε την κάρτα με το αυτί), να βλέπει το υλικό που του έχουμε στείλει για τη γραφή (δείχνουμε την κάρτα με το μάτι) και να τα επαναλαμβάνει προφορικώς (δείχνουμε την κάρτα με το στόμα) και τέλος, να γράψει ότι του ζητείται (δείχνουμε την κάρτα με το χέρι και το μολύβι). Με αυτόν τον τρόπο εμπλέκονται οι αισθήσεις του (ακοή, όραση, αφή) σε όλη τη διάρκεια της δραστηριότητας, εντοπίζει πιο εύκολα τα λάθη του και εκπαιδεύεται στην αυτοδιόρθωση.
4.Κυρίως σε παιδιά μικρότερης ηλικίας, κάνουμε κάποια μίνι διαλείμματα. Αυτά μπορούν να συνοδεύονται με ασκήσεις κίνησης. Δηλαδή, αν χρειαστεί κάποιος μαθητής να κλίνει ένα ουσιαστικό, το κάνει χοροπηδώντας. Αν χρειαστεί, να πει κάποια προπαίδεια, το κάνει τρέχοντας. Γενικά, είναι καλό να ενσωματώσουμε στο διαδικτυακό μας μάθημα την κίνηση ως τρόπο μάθησης, αλλά και ως ένα απαραίτητο διάλειμμα.
5.Παίζουμε παιχνίδια με ταμπλό μάθησης, τα οποία έχουμε ετοιμάσει και έχουμε στείλει. Αυτά, μπορεί να είναι ένας λαβύρινθος, ένα κρυπτόλεξο, ένας αγώνας δρόμου με σημείο εκκίνησης και σημείο τέρματος, ζωγραφική, κολλάζ με εικόνες, ώστε να φτιάξει ιστορία.
6.Κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα διαδικτυακό μάθημα, εντοπίζουμε αυτά που κάναμε σωστά και αυτά που χρειάζονται δουλειά και τα καταγράφουμε. Ο στόχος μας είναι να κρατάμε ζωντανό το ενδιαφέρον του μαθητή και να τον κάνουμε να ευχαριστιέται το μάθημα. Σαφώς, πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες, αλλά μαθαίνουμε και εμείς μέσα από αυτές, ώστε να γίνουμε καλύτεροι σε αυτό που αγαπάμε και υποστηρίζουμε.