Σήμερα, 17 Νοέμβρη, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας.
Σχεδόν 15 εκατομμύρια μωράκια παγκοσμίως και 500.000 περίπου στην Ευρώπη γεννιούνται κάθε χρόνο πρόωρα (δηλαδή 1 στα 10!). Με βάση αυτούς τους αριθμούς τα πρόωρα μωρά αποτελούν τα μέλη της μεγαλύτερης ομάδας ασθενών παιδικής ηλικίας στην Ευρώπη. Παράλληλα η πρόωρη γέννα αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη αιτία θνησιμότητας και πρώτη αιτία εκ γενετής αναπηρίας παγκοσμίως.
Η Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας, είναι μια ευκαιρία να μιλήσουμε για την προωρότητα. Μιλώντας γι’ αυτό που οι γονείς με πρόωρα ξέρουν καλύτερα, ίσως βοηθήσουμε να μειωθούν οι πρόωρες γέννες και τα επόμενα προωράκια να τύχουν μιας καλύτερης φροντίδας.
Με αφορφή την ημέρα αυτή, αναδημοσιεύουμε μια πολύ όμορφη ιστορία της Τζένης, που είναι μαμά διδύμων,όπως τη δημοσίευσε στο blog της “Διδυμάκια εν δράσει”.
Αξίζει να τη διαβάσετε…
Κάποιες από εσάς, μαμάδες διδύμων, έχετε γνωρίσει κι έχετε ζήσει την προωρότητα. Οι δίδυμες κυήσεις, δυστυχώς, φημίζονται για τον πρόωρο τοκετό μιας και θεωρούνται εγκυμοσύνες υψηλού κινδύνου.
Σίγουρα όλες σας θα έχετε κάτι να πείτε στις μέλλουσες εγκυούλες που περιμένουν ένα ή δύο ή και περισσότερα μωράκια να προσέχουν μιας και η προωρότητα που ζήσατε άφησαν πληγές στην ψυχή σας….
Δυστυχώς την προωρότητα την έζησα κι εγώ, και στην αρχή δημιουργίας αυτού του blog σας είχα διηγηθεί εδώ.
Εκ τότε δεν μπόρεσα να το ξεπεράσω κι όποτε το σκέφτομαι τα μάτια μου πλημυρρίζουν δάκρυα κι η ψυχή μου γίνεται σαν σκιά. Γυρνώντας όμως και κοιτάζοντας τα παιδιά μου που είναι γερά και μεγαλώνουν σταματάω αμέσως να το σκέφτομαι μέχρι να ξαναέρθει και πάλι στο μυαλό μου.
Ποτέ δεν θέλησα, να σας πω την αλήθεια να το ξεπεράσω, γιατί ότι έζησα δεν αφορούσε εμένα αλλά τα μωρά μου. Στην ουσία εκείνα υπέφεραν, εκείνα ταλαιπωρήθηκαν, εκείνα έμειναν μακριά μου τόσες μέρες…εγώ ήμουν απλώς ένας θεατής που κοιτούσε και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να τους απαλύνει τον πόνο από τα ατελείωτα τρυπήματα, να σταματήσει των εκοφαντικό ήχο των μηχανιμάτων της ΜΕΝΝ, να ζεστάνει την καρδούλα τους μέσα στην ψυχρότητα του νοσοκομείου.
Ναι, νιώθω τύψεις για ότι έγινε, που δεν ήμουν ικανή να διαφυλάξω την, κατά τα άλλα καλή, εγκυμοσύνη μου, που ενώ άκουσα πως διατρέχω κίνδυνο πρόωρου τοκετού λόγω δίδυμης κύησης, δεν θέλησα να μάθω τίποτα γι’ αυτόν, γιατί είπα, σιγά μωρέ, σε εμένα θα τύχει? και που τελικά ανάγκασα τα παιδιά μου, μετά από την ζεστασιά του σώματός μου, να τα ρίξω σε ένα ψυχρό νοσοκομείο μακριά μου για πολλές μέρες και να τα φέρω κοντά στον θάνατο.
Τίποτα μέχρι τότε δεν με έμαθε τι είναι η προωρότητα και τι σημαίνει! Έπρεπε να την ζήσω για να μάθω.
Οι πρώτες και μοναδικές φωτογραφίες που έχουμε από τα παιδιά μας είναι μέσα από την εντατική μονάδα βγαλμένες από τον σύζυγό μου γιατί εγώ δεν κατάφερα να τα δω από κοντά την ώρα της γέννησής τους κι αυτές είναι κομμένες μόνο στα προσωπάκια τους και πριν ακόμα μπουν τα σωληνάκια για να μην μας θυμίζουν τις μέρες εκείνες. Ίσως και υποσυνήδειτα να θέλουμε να αποφύγουμε τις ερωτήσεις των παιδιών μας, όταν μεγαλώσουν, για ποιο λόγο έχουν γάζες και σωληνάκια σε όλο τους το σώμα…..
Γι αυτό μέλλουσες μανούλες ενημερωθείτε σωστά για το τι σημαίνει προωρότητα, διαφυλάξτε την εγκυμοσύνη σας και κατ’ επέκταση τα μωρά σας!
Πηγή: http://www.twinsinaction.com/