Τι ισχύει για την παρακολούθηση μονοχοριακής διαμνιακής κύησης
Στο υπερηχογράφημα της αυχενικής διαφάνειας ελέγχεται το μέγεθος των εμβρύων και οι δομές τους.
Καθορίζεται το ρίσκο για χρωμοσωμικές ανωμαλίες, συνδυάζοντας τη μέτρηση του υγρού στον αυχένα του εμβρύου με ορμόνες στο αίμα της μητέρας. Επειδή τα δίδυμα είναι όμοια , θα προκύψει ένα ρίσκο για χρωμοσωμικές ανωμαλίες.
Επεμβατικό τεστ ( λήψη τροφοβλάστης/ αμνιοπαρακέντησης) θα συζητηθεί ανάλογα με τα ευρήματα.
Επόμενη υπερηχογραφική εξέταση συνιστάται στις 16 εβδομάδες και κάθε 2 εβδομάδες, μέχρι τις 36 εβδομάδες, εάν δεν υπάρχουν επιπλοκές.
Αντιμετώπιση επιπλοκών σε μονοχοριακές κυήσεις : sFGR και TTTS
Αποτελεί επιπλοκή που αφορά μόνο τα μονοχοριακα δίδυμα και είναι η πιο συχνή αιτία εμβρυικής απώλειας και αναπηρίας στα μονοχοριακά δίδυμα.
Χαρακτηρίζεται από σημαντική διαφορά στο αμνιακό υγρό ανάμεσα στα δύο έμβρυα : αυξημένο αμνιακό υγρό γύρω από το έμβρυο δέκτης και ελάχιστο αμνιακό υγρό γύρω από το έμβρυο δότη. Η αιτία ανάπτυξης του συνδρόμου είναι πλακουντιακές αγγειακές αναστομώσεις ανάμεσα στα δύο έμβρυα.
Πόσο συχνό είναι;
1 στα 10 μονοχοριακά δίδυμα θα αναπτύξουν σύνδρομο TTTS
Πότε και πώς διαγιγνώσκεται;
H διάγνωση είναι υπερηχογραφική , συνήθως ανάμεσα στις 16 και 26 εβδομάδες
Υπάρχει θεραπεία;
To σύνδρομο ΤΤΤS συμβαίνει στο πρώιμο στάδιο της κύησης, όταν ο τοκετός δεν αποτελεί επιλογή, επειδή τα έμβρυα είναι ακόμα πολύ πρόωρα. Συνεπώς υπάρχει σημαντική θνητότητα και νοσηρότητα χωρίς θεραπευτική παρέμβαση, με πιθανή αποβολή, ή εμβρυική απώλεια του ενός ή και των δύο εμβρύων
Ποια είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία;
Θεραπευτική παρέμβαση με laser χρησιμοποιείται για να αποκοπούν οι αναστομώσεις στην επιφάνεια του πλακούντα και να διαχωριστούν οι αιματικές κυκλοφορίες ανάμεσα στα δύο έμβρυα. Η διαδικασία ενέχει ρίσκο αποβολής / πρόωρου τοκετού 10 – 15% μέσα στις επόμενες 6 εβδομάδες από την επέμβαση.
Ποια είναι η πρόγνωση μετά τη διαδικασία;
Η πρόγνωση εξαρτάται από το στάδιο του συνδρόμου κατά τη διάγνωση και από τη συνύπαρξη ή όχι εκλεκτικού περιορισμού της αύξησης.
Σε περιπτώσεις TTTS όπου το σύνδρομο είναι στην αρχή του, υπάρχει 70% πιθανότητα να επιβιώσουν και τα δύο έμβρυα και 15% πιθανότητα εμβρυικής απώλειας του ενός ή και των δύο εμβρύων. Σε πιο προχωρημένα στάδια, η πιθανότητα να επιβιώσουν και τα δύο έμβρυα είναι 50% , ενώ η πιθανότητα εμβρυικής απώλειας είναι 25%.
Σε περπτώσεις sFGR η πιθανότητα επιβίωσης του μικρού εμβρύου μπορεί να φτάσει ακόμα και σε ποσοστό μικρότερο από 10%. Σκοπός του χειρουργείου με laser είναι ο διαχωρισμός του πλακούντα και άρα καλύτερα ποσοστά επιβίωσης του μεγαλύτερου εμβρύου σε περίπτωση εμβρυικής απώλειας του μικρού μωρού.