Με αφορμή την ημέρα του μπαμπά, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας το πορτρέτο του δικού μου μπαμπά! Δε θα έλεγα ότι είναι ο πιο κλασικός μπαμπάς του κόσμου, αλλά για αρκετά χρόνια και όσο ήμουν μικρή, πίστευα πως όλοι οι μπαμπάδες κάπως έτσι είναι. Τα μικρά πράγματα που έκανε (και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα κάνει), τον έκαναν ένα ξεχωριστό μπαμπά!
Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου και μέχρι ν’ ανταλλάξω εμπειρίες με άλλα παιδάκια στο σχολείο, πίστευα πως όλοι οι μπαμπάδες κάθε σαββατοκύριακο φορούσαν την ποδιά τους και έφτιαχναν μακαρόνια με κιμά, τεράστιες ποσότητες από τηγανιτές πατάτες και κάθονταν με τα παιδιά τους και έτρωγαν μέσα από την κατσαρόλα. Τέλειο! Και μετά τους έφτιαχναν καφέ για παιδιά (ζεστή σοκολάτα) και κάθονταν μαζί να τον πιουν. Και όταν βγαίναμε να παίξουμε στο δρόμο κυνηγητό και ο μπαμπάς έκανε το διαιτητή, είχε διαφορετική οπτική γωνία από όλους τους άλλους.
Για εκείνον, όταν κάναμε αγώνες κέρδιζε αυτός που έβγαινε τελευταίος και έλεγε πως από εκεί που στεκόταν του φαινόταν για πρώτος. Και όταν γύριζε το βράδυ στο σπίτι από τη δουλειά, μας έβαζε με την αδερφή μου να κλείνουμε πολύ σφιχτά τα μάτια μας και ν’ απλώνουμε το χέρι και μας έδινε από ένα σοκολατάκι (Μεγαλώνοντας ανακάλυψα ότι δεν έφερνε κάθε βράδυ σοκολατάκια, αλλά είχε μια σακούλα πάνω στο ψυγείο και μας έδινε απ’ εκεί… γι’ αυτό μας έβαζε να κλείνουμε τα μάτια μας). Και μετά μας έβαζε για ύπνο και μας διάβαζε κάθε βράδυ παραμύθια (και τις μισές φορές τον έπαιρνε ο ύπνος πριν από εμάς).
Και όταν με την αδερφή μου διαπιστώσαμε ότι τις φορές που δυσκολευόταν να μας πει όχι, μας έλεγε «ρωτήστε τη μαμά αν σας αφήνει», μάθαμε να του λέμε «εσύ δε μπορείς ν’ αποφασίσεις; δικιά σου γνώμη δεν έχεις;» και κάπως έτσι τον στριμώχναμε. Και όταν αρρωσταίναμε ή χτυπούσαμε, δεν μπορούσε να το διαχειριστεί και αυτό που έκανε ήταν να κάθεται δίπλα μας και το μόνο που έλεγε ήταν «αχ κοριτσάκι μου, πονάς εεε;»
Και πάντα μας έλεγε ότι είναι ο πιο τυχερός μπαμπάς του κόσμου και οι κόρες του είναι οι πιο έξυπνες, οι πιο όμορφες, οι πιο διανοούμενες, οι πιο, οι πιο, οι πιο… και εμείς του λέγαμε πως όσο και να μεγαλώσουμε, ο άντρας που θ’ αγαπάμε πιο πολύ απ’ όλους θα είναι πάντα ο μπαμπάς μας!
Και κάπως έτσι μεγαλώσαμε με την αδερφή μου και κάπως αλλάξαμε, αλλά ο μπαμπάς μου έμεινε ίδιος! Ακόμα όταν με βλέπει θα μου δώσει σοκολατάκι, ακόμα τα σαββατοκύριακα φτιάχνει μακαρόνια με κιμά, ακόμα όταν δεν είμαι καλά δεν μπορεί να το διαχειριστεί και ακόμα για εκείνον είμαι η πιο, η πιο, η πιο…