Στις περισσότερες οικογένειες οι άντρες είναι εκείνοι που συνήθως δουλεύουν περισσότερο (τουλάχιστον εκτός σπιτιού) και άρα λείπουν περισσότερες ώρες από το σπίτι. Πολλές φορές δέχονται επικριτικά σχόλια για το γεγονός της «απουσίας» τους. Άλλες φορές πάλι δέχονται τα πυρά της μαμάς ότι δεν ασχολούνται αρκετά με τα νεογέννητα μωρά τους, ότι είναι «ατζαμήδες» και δε νοιάζονται.
Και όμως οι μπαμπάδες νοιάζονται. Με τον ερχομό των μωρών τους (ειδικά στην περίπτωση που αποκτούν δίδυμα) οι περισσότεροι μπαμπάδες αγχώνονται, για το πώς και πόσο θ’ αλλάξουν τα πράγματα, πως θα μπορέσουν να το διαχειριστούν και ν’ ανταπεξέλθουν στο νέο τους ρόλο.
Χρειάζονται περισσότερο χρόνο απ’ ότι οι μαμάδες για να μάθουν να φροντίζουν τα μωρά καθώς πολλές φορές αγχώνονται ακόμα και για το αν τα κρατάνε σωστά. Αρκετές φορές έχω ακούσει από νέους μπαμπάδες ότι φοβούνται πως μπορεί να τους πέσει το μωρό.
Καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους και αν εκείνοι λείπουν αρκετές ώρες από το σπίτι λόγω εργασίας έχουν τύψεις πως δεν περνούν αρκετές ώρες με τα παιδιά τους. Πως η δουλειά και οι υποχρεώσεις τους στερούν χρόνο από την οικογένειά τους και πως αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορούν να δώσουν όλα όσα θα ήθελαν στη σχέση με τα παιδιά τους.
Ας μην παίρνουμε σαν δεδομένο ότι είναι αδιάφοροι. Μπορούμε να συζητήσουμε μαζί τους και να τους αφήσουμε να μας πουν κι εκείνοι τους προβληματισμούς τους.
Κι εσείς οι μπαμπάδες μιλήστε για τις ανησυχίες σας! Μόνο όταν μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας και τις αγωνίες μας μπορούν να βρεθούν λύσεις ή τουλάχιστον να δώσουμε την ευκαιρία στους άλλους να μας καταλάβουν. Και σε ότι αφορά τα παιδιά σας και το χρόνο που περνάτε μαζί, μην ξεχνάτε ότι είναι μεγάλη αλήθεια πως δεν παίζει ρόλο η μόνο η ποσότητα άλλα και η ποιότητα του χρόνου.