Η αποφοίτηση ενός παιδιού από το σχολείο είναι εκείνο το κρίσιμο σημείο, όπου οι γονείς ελπίζουν και προσεύχονται το παιδί τους να τα καταφέρει περίφημα στο νέο του αυτό ξεκίνημα, με το ηθικό του και την αυτοπεποίθηση του σε υψηλά επίπεδα, ικανό να ανταπεξέλθει σε όλες τις καταστάσεις, μακριά πλέον από την γονεϊκή φροντίδα.
Δεν μπορείτε να ταυτιστείτε με το παραπάνω; Ίσως επειδή ακόμα βρίσκεστε στο αρχικό εκείνο στάδιο που βοηθάτε το παιδί σας να ανακαλύψει πόσο ικανό είναι.
Τα τελευταία χρόνια πολλές έρευνες επιχείρησαν να αναλύσουν τι λειτουργεί καλύτερα και τι όχι αναφορικά με την αύξηση της αυτοπεποίθησης ενός παιδιού, καθώς οι περισσότεροι γονείς, έχουμε την τάση να επιβραβεύουμε και να επαινούμε τα παιδιά μας για κάθε τι μικρό ή μεγάλο που κάνουν.
Έχετε αναρωτηθεί όμως αν κάτι τέτοιο πραγματικά βοηθάει την αυτοπεποίθηση τους;
Η απάντηση βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο εμείς οι γονείς επιβραβεύουμε τα παιδιά μας.
Οι έρευνες λοιπόν έδειξαν πως οι γενικοί έπαινοι του στυλ ”μπράβο, τα κατάφερες”, ή ”είδες τελικά που είσαι έξυπνος;” όχι μόνο δεν αυξάνουν την αυτοεκτίμηση που έχουν τα παιδιά μας για τον εαυτό τους, αλλά ίσα ίσα τους δημιουργούν άλλα ερωτηματικά σχετικά με το αν η ευφυία τους θα μειωθεί αν δεν καταφέρουν κάτι, ή αν είναι καλύτεροι από τα αδέρφια τους.
Για αυτό λοιπόν, όταν θέλουμε να παινέψουμε το παιδί μας για κάτι που έκανε σωστά ή για κάτι που βελτίωσε, το σωστό είναι να το κάνουμε εξηγώντας του πάντα τον λόγο.
Για παράδειγμα, αν τα πάει καλά σε κάποιο τεστ στο σχολείο, δεν είναι αρκετό αυτό: ”μπράβο. Είδες που είσαι έξυπνος;” αλλά αυτό που θα δώσει στο παιδί σίγουρα το αίσθημα της αυτοεκτίμησης, όπως ”είδες που τελικά τα 10 παραπάνω λεπτά που αφιερώνεις κάθε βράδυ στο διάβασμα σε ανταμείψανε με ένα καλό βαθμό;”
Ίσως την επόμενη φορά που θέλουμε να επιβραβεύσουμε τα παιδιά μας για κάτι, θυμηθούμε να το κάνουμε δίνοντας ένα συγκεκριμένο έπαινο και όχι κάτι γενικό που απλά επαναλαμβάνουμε σε κάθε περίπτωση.