Διάβασα κάποτε ότι «Το παν δεν είναι να αφήσουμε έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά αλλά καλύτερα παιδιά για να φτιάξουν τον κόσμο μας καλύτερο».
Σκεπτόμενη αυτό που διάβασα αναγνωρίζω και αισθάνομαι τη μεγάλη ευθύνη που έχουμε σε αυτό ως εκπαιδευτικοί!Να προσπαθήσουμε από κοινού με τους γονείς:
Να μεγαλώνουμε παιδιά που θα νιώθουν ξεχωριστά για αυτό που είναι, που θα τα αποδεχόμαστε για αυτό το μοναδικό που είναι, που θα προσαρμόζουμε τον τρόπο διδασκαλίας μας στον δικό τους τρόπο, που θα φεύγουν από το σχολείο και θα νιώθουν ασφάλεια, που θα νιώθουν ότι ανήκουν σε μια ομάδα έτοιμη να τους στηρίξει, που θα μπορούν να προσπαθούν για τα όνειρά τους..
Παιδιά που θα ενθαρρύνουμε και θα δεχόμαστε να έχουν διαφορετική άποψη από αυτή που συνηθίζεται να περιμένουμε από αυτά.
Παιδιά που πιστεύουν σε εκείνα βλέποντας στα μάτια μας την αποδοχή κ την εμπιστοσύνη στις προσπάθειές τους.
Και να μην ξεχνάμε να είμαστε εκεί κοντά τους έτοιμοι να «ακούσουμε» τη σιωπή τους και να τη λύσουμε αν χρειαστεί!!
Χρύσα Κοντογεώργου
Εκπαιδευτικος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης