Σας είχα υποσχεθεί ότι θα σας πω τι έπαθε η νεράιδα Φεγγαρένια. Ήρθε, λοιπόν, η στιγμή να σας το μαρτυρήσω.
Ένα βράδυ πήρε το φεγγάρι και τα αστέρια η νεράιδα και τα άπλωσε στον ουρανό. Άρχισε να τραγουδά νανουρίσματα με τη μελωδική φωνή της και κοιτούσε από ψηλά αν κοιμόντουσαν όλα τα παιδάκια. Πρόσεξε σε ένα σπιτάκι πως ένα παιδάκι δεν έβλεπε όμορφο όνειρο.
Πήρε, λοιπόν, το ραβδάκι της και το κούνησε για να ρίξει ονειρόσκονη για όμορφα όνειρα λέγοντας όνειρα γλυκά. Αλλά δεν έπεφτε ονειρόσκονη. Είχε τελειώσει. Ναι, ναι είχε τελειώσει η ονειρόσκονη.
Ήξερε, όμως, τι έπρεπε να κάνει. Έτσι, χωρίς να χάνει στιγμή άρχισε να χορεύει με τα αστέρια. Ναι, ναι χόρευε με τα αστέρια. Η σκόνη που δημιουργούσαν τα αστέρια όταν χόρευαν ήταν η ονειρόσκονη. Το ραβδάκι της ρουφούσε την ονειρόσκονη.
Τα αστέρια χόρευαν και γελούσαν και το ραβδάκι είχε μαζέψει αρκετή ονειρόσκονη. Μόνο ένα αστέρι δεν χόρευε. Έπρεπε, όμως, να χορέψει για να γεμίσει όλο το ραβδάκι με ονειρόσκονη.
Η νεράιδα Φεγγαρένια πλησίασε το αστεράκι και το ρώτησε:
– Γιατί δεν χορεύεις;
– Δεν ξέρω να χορεύω και ντρέπομαι, είπε το αστεράκι.
– Μα είναι εύκολο ακολούθησε τον ήχο της μουσικής, είπε η νεράιδα.
Αλλά το αστέρι ντρεπόταν πολύ. Τότε πέντε άλλα αστεράκια πιάστηκαν χέρι χέρι και έπιασαν το ντροπαλό αστέρι να χορέψει. Ντρεπόταν πολύ και απλά ακολουθούσε. Σιγά σιγά, όμως, ο χορός του έγινε πιο ζωηρός και σκόνη, ονειρόσκονη, γέμισε τον ουρανό. Το ραβδάκι γέμισε ονειρόσκονη και η νεράιδα Φεγγαρένια πήγε πάνω από το παιδάκι που έβλεπε άσχημο όνειρο και είπε: – όνειρα γλυκά!!!
Και το παιδάκι είδε ένα πολύ όμορφο όνειρο με αρκουδάκια και κουνελάκια που του άρεσαν πολύ.
Τη νεράιδα Φεγγαρένια, όμως, την περιμένουν και άλλες περιπέτειες που θα σας μαρτυρήσω άλλη στιγμή!!!