Είμαι η Ελένη Σολταρίδου, οι φίλοι μου με φωνάζουν Λένα και είμαι ψυχολόγος, μαμά δύο δίδυμων αγοριών που πριν από λίγες μέρες σβήσανε το δεύτερο κεράκι στις τούρτες τους.
Η αλήθεια είναι ότι δουλεύω πολλές ώρες. Πολλές συνεδρίες στα γραφεία μου, ένα στη Θεσσαλονίκη και ένα στην Αθήνα, πολλά άρθρα, ομιλίες, workshops…
Αλλά και πολλές δουλειές μέσα στο σπίτι, που όπως και οι περισσότερες που με διαβάζετε τις κάνετε κάθε μέρα, με ταχύτητα απίστευτη, με προγραμματισμό για να μην ξεχάσετε κάτι, με προσπάθεια να χρησιμοποιήσετε κάθε δυνατή βοήθεια και με μεγάλη λίστα εκκρεμοτήτων κάθε μέρα (εγώ τουλάχιστον έχω, και το organizer μου είναι πάντα γεμάτο).
Και οι περισσότερες από εμάς με πολλές ενοχές για το πόσα πράγματα δεν κάναμε και θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει κάθε μέρα.
Η αλήθεια όμως είναι ότι κάθε μέρα περιμένω μία συγκριμένη ώρα της ημέρας. Το βράδυ, περίπου στις 20.00, προσπαθώ να μην βάζω συνεδρίες και να είμαι στο σπίτι με τα παιδιά.
Να καθόμαστε στη γωνιά μας με τα μαξιλάρια και να επιλέγουμε από τα βιβλία μας 4-5 τα οποία έχουμε δίπλα μας και τα διαβάζουμε με τη σειρά.
Κάθε βράδυ παίρνει ο καθένας μας από ένα βιβλίο και ξεκινάμε το διάβασμα.
Είμαστε όλοι αγκαλιά στα μαξιλάρια… και ίσως αυτή να είναι η καλύτερη απενοχοποίησή μου..
Γιατί είναι δίπλα μου, στην αγκαλιά μου και βλέπω τον ενθουσιασμό στα μάτια τους όταν τους λέω δυνατά «Πάμε να διαβάσουμε τα βιβλία μας;» και εκείνοι φωνάζουν δυνατά .. «Ναιιιιιιι…».
Ανάμεσα στα πολλά βιβλία που έχουμε ξεχωρίζω ένα, που το ονομάζω το βιβλίο της μαμάς. Στο βιβλίο αυτό ο μικρός ήρωας, ο Παύλος, ρωτάει τη μαμά του: «Μαμά, πες μου… θα μ’ αγαπάς πάντα;». Πόσο γλυκό μπορεί να είναι ένα παιδί όταν μας ρωτάει κάτι τέτοιο και θέλει την επιβεβαίωσή μας.
Μην φοβηθείτε να δώσετε στα παιδιά σας την επιβεβαίωση της αγάπης σας, μην φοβηθείτε να εκφράσετε τα συναισθήματά σας και να τα κάνετε να νιώσουν πληρότητα συναισθημάτων.
Να θυμάστε πάντα ότι τα παιδιά μας θα αντιγράψουν τις δικές μας συμπεριφορές, τους δικούς μας τρόπους έκφρασης και θα τους προσαρμόσουν στις δικές τους προσωπικότητες.
Η μαμά, λοιπόν, του Παύλου ξεκινάει να του μιλάει για την αγάπη της.
«Σε αγαπώ όταν το βλέπεις και όταν δεν το βλέπεις… Σε αγαπώ όταν είσαι ο πιο όμορφος και όταν την ομορφιά σου την βλέπω μόνο εγώ… Σε αγαπώ όταν μ’ αγκαλιάζεις και όταν θυμώνεις μαζί μου… Σε αγαπώ όταν τα καταφέρνεις και όταν θα τα καταφέρεις.. Σε αγαπώ όταν μοσχοβολάς και όταν αυτό δεν έχει καμία σημασία… Σε αγαπώ όταν ακούς και όταν είναι η σειρά μου να ακούσω… Σε αγαπώ γιατί είσαι το παιδί μου αλλά ποτέ δεν θα μου ανήκεις… Σε αγαπώ κάθε μέρα … και πάντα…»
Όμορφα και ουσιαστικά λόγια που χρειάζονται τα παιδιά μας να ακούσουν. Όμορφα και ουσιαστικά λόγια που χρειάζεται να ακούσουμε και εμείς!
*Για το άρθρο αυτό χρησιμοποιήθηκε υλικό από το βιβλίο «Αγάπη μου», των Desbordes A. & Martin P., εκδόσεις Κόκκινο.