Έφτασε η μέρα που τα παιδιά επέστρεψαν στο σχολείο και βρήκα και εγώ χρόνο (και ησυχία) να γράψω… Πέρασαν και οι διακοπές των Χριστουγέννων, μπήκε η νέα χρονιά…
Πάντα το τέλος κάθε έτους με γέμιζε σκέψεις. Έκανα flash back στα σημαντικά (για μένα) γεγονότα της χρονιάς, έκανα την αυτοκριτική μου, έβαζα στόχους για την επόμενη χρονιά. Μια διαδικασία πολύ δημιουργική και ευχάριστη, που όμως αυτή τη φορά δεν μου βγήκε τόσο αβίαστα, περισσότερο με ζόρισαν η στιγμές του προηγούμενου έτους, θα έλεγα.
Ήταν αντικειμενικά μια δύσκολη χρονιά αυτή που πέρασε για τους περισσότερους. Ποιος δεν βίωσε απογοήτευση, άγχος, απαισιοδοξία τον περασένο Ιούλιο; Ποτέ δεν θα ξεχάσω, πιστεύω, αυτό το συναίσθημα στην ουρά μπροστά στο ATM και την αγωνία να έχουν μείνει χρήματα, όχι όσα χρειάζομαι εγώ και η οικογένειά μου, αλλά όσα θέλει να μου δώσει, αν έχει… Χρήματα δικά μου, που τα έχω δουλέψει και έχω κοπιάσει γι΄αυτά. Πρωτόγνωρα συναισθήματα.
Το Καλοκαίρι του 2015 ήταν περίεργο, ήταν διαφορετικό. Έφερε πίεση, άγχος για το αύριο, ανησυχία για το μέλλον των παιδιών μου. Έφερε ένα σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα υγείας, που ήθελε ψυχραιμία, στήριξη, υπομονή, θετική σκέψη, για να ξεπεραστεί. Έφερε και το αντίο στην αγαπημένη μου γιαγιά που ήρθε η ώρα της να ξεκουραστεί και να μας αφήσει με τις γλυκιές αναμνήσεις της παιδικής μας ηλικίας.
Και κάπως έτσι μπήκε ο Σεπτέμβριος, και εκεί που ψάχνω αντοχή και διάθεση για δημιουργία, αντικρίζω τις εικόνες αυτών των παιδιών που με βάρκα την ελπίδα καταφέρνουν να φτάσουν στα ελληνικά νησιά. Κάποια δεν τα καταφέρνουν. Οι εικόνες τους είναι πολύ σκληρές. Κάθε φορά που βλέπω αυτά τα παιδιά αισθάνομαι ένα βάρος, νοιώθω ανήμπορη μπροστά σε αυτή την πραγματικά τρομακτική ζωή.
Τα Χριστούγεννα πάντα μου φτιάχνουν τη διάθεση. Όλα είναι στολισμένα, γιορτινά, χαρούμενα. Τα παιδιά έχουν διακοπές και είναι ευτυχισμένα, και η χαρά τους είναι πηγή χαράς. Τα παιδιά μου μου φτιάχνουν το κέφι, μου δίνουν δύναμη, με κάνουν να βάζω τα καλά μπροστά από τα άσχημα. Είναι αυτά που μου λένε με τον τρόπο τους, συνέχισε, γιατί μπορείς, γιατί αξίζει, γιατί είμαστε εμείς εδώ!
Η χρονιά τέλειωσε όμορφα, γλυκά, όπως ξεκίνησε. Με τον άντρα μου, με τα παιδιά μου, με φίλους, με την οικογένεια, με βόλτες, με γέλια, με αγκαλιές. Και ήρθε η στιγμή να σκεφτώ τη νέα χρονιά… Και αποφάσισα να ευχηθώ μόνο υγεία, ψυχική και σωματική. Και να πιστέψω πως με ηρεμία και θετική σκέψη θα έχουμε μια όμορφη χρονιά, με ωραίες στιγμές… Αν το πιστέψουμε, μπορεί να έρθει!
Ζήσε πολλές, μικρές ευτυχισμένες στιγμές και απόλαυσέ τις… Μοίρασε αγάπη, εκτίμησε την ομορφιά, βρες τη χαρά και ξεκίνησε με όρεξη και πάθος τη νέα χρονιά!
Καλή χρονιά σε όλους, με υγεία!
Ακολούθησέ με στο instagram και στο twitter και στείλε και εσύ τις δικές σου ιστορίες στο info@mytwins.gr