“Δίδυμα είναι;” – Είναι και ίδιοι, δεν κρύβονται! – “Ελπίζω να αποκτήσω και εγώ δίδυμα,” μου λένε συχνά φίλοι και γνωστοί και άγνωστοι που συναντώ στο δρόμο όταν είμαι με τα παιδιά. Πόσες φορές το έχετε ακούσει και εσείς; Τις περισσότερες φορές που το ακούω, χαμογελάω πονηρά… Όχι γιατί δεν το εύχομαι ολόψυχα στον καθένα, κάθε άλλο, αλλά επειδή στα αλήθεια πιστεύω ότι κανείς δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς τον περιμένει, τη στιγμή που το εύχεται!
Φαντάζομαι ένα ροζ συννεφάκι που μαρτυράει τη σκέψη του…. Μια όμορφη εικόνα, μια τετραμελής (τουλάχιστον) οικογένεια στο πι και φι (ξεμπέρδεψες με μια εγκυμοσύνη – κλασική ατάκα), πόλος έλξης και θαυμασμού, δύο ίδια μωρά, ντυμένα τόσο ταιριαστά και άλλα τέτοια όμορφα και ιδεατά! Σαν μια οικογενειακή, καλοστημένη φωτογραφία (όχι σαν αυτές που προσπαθείτε να βγάλετε εσείς, που πάντα κάποιος κουνιέται ή δεν κοιτάει το φακό!).
Έλα όμως που τα δίδυμα δεν είναι μια βόλτα στο πάρκο… Ναι, είναι πρώτα απ’ όλα αυτές οι μαγικές στιγμές που απολαμβάνουμε εμείς οι γονείς των διδύμων, είναι όμως και άλλα πολλά… Ο πρώτος καιρός με τα δίδυμα είναι και στιγμές δύσκολες, στιγμές απομόνωσης, στιγμές που δοκιμάζουν τις αντοχές μας. Για μένα το μεγάλωμα των δίδυμων αγοριών μου είναι μάλλον η πιο προκλητική εμπειρία της ζωής μου μέχρι σήμερα.
Είναι η δίδυμη εγκυμοσύνη και οι αλλαγές στο σώμα μας… Είναι το βάρος και η ατέλειωτη κούραση, με τα πρησμένα πόδια, την αυπνία, την ακινησία πολλές φορές. Και είναι αυτό για το οποίο κανείς δεν σε προετοιμάζει… ο χρόνος που χρειάζεται το σώμα για να επανέλθει από τη δίδυμη κύηση. Είναι αυτά τα όργανα που έχουν στριμωχθεί δεξιά και αριστερά για να χωρέσουν μέσα μας τα δύο αυτά μικρά πλασματάκια, που θέλουν το χρόνο τους για να επιστρέψουν στις αρχικές τους θέσεις. Και όλα αυτά με δυο μωρά αγκαλιά!
Είναι οι γονείς που για εβδομάδες, ακόμη και μήνες, επισκέπτονται τα δίδυμά τους στη ΜΕΝΝ, μην γνωρίζοντας πάντα ακριβώς αν όλα θα πάνε καλά, πότε θα πάρουν αγκαλιά τα μωρά τους και πότε θα επιστρέψουν όλοι μαζί στο σπίτι τους.
Είναι και εκείνες οι μέρες που η μαμά πρέπει να επιλέγει συνεχώς το ένα μωρό από το άλλο όταν και τα δύο κλαίνε και ζητάνε την αγκαλιά της. Ποιο θα ταίσει, ποιο θα κρατήσει, ποιο θα κοιμήσει; Αυτές οι μέρες που συνειδητοποιείς ότι είσαι ανεπαρκής και για τα δύο μωρά και γεμίζεις τύψεις και ενοχές…. Σαν να μην έφτανε η κούραση και οι ορμόνες! Θυμάμαι εκείνες τις ημέρες που με δυσκολία μπορούσα να κρατήσω το κεφάλι μου πάνω από το νερό που έτρεχε για να κάνω μπάνιο τα μωρά.
Και αυτή είναι μόνο η αρχή! Γιατι αργότερα έρχονται εκείνες τις ημέρες που απλά εύχεσαι τα δίδυμά σου να μπορούσαν να ενταχθούν μαζί με άλλα παιδιά σε ένα playdate. Εύχεσαι να μην έπρεπε να είναι όλα ακριβοδίκαια για να είναι ευχαριστημένα και να μην τσακώνονται για όλα μεταξύ τους. Εύχεσαι ο ανταγωνισμός να ήταν μικρότερος αλλά και τα παιδιά πιο ανεξάρτητα το ένα από το άλλο.
Είναι πολλές οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο γονιός με δίδυμα. Προκλήσεις που αλλάζουν, που μεγαλώνουν μαζί με τα παιδιά. Το δίδυμα αγόρια μου με κάνουν κάθε μέρα πιο δυνατή. Μαθαίνω να χειρίζομαι πράγματα και καταστάσεις που δεν πίστευα ότι θα καταφέρω. Κοιτάω πίσω στην άκρη του νήματος και βλέπω ότι τρέχω Μαραθώνιο που όμως έχει δρόμο ακόμη μπροστά του…
Συνειδητοποιώ, βλέποντας τα δίδυμά μου να μεγαλώνουν, ότι οι δύσκολες στιγμές περνάνε και μένουν πίσω μας, δίνοντας τη θέση τους σε νέα κεφάλαια και καινούριες προσκλήσεις.
Η αλήθεια είναι ότι τα δίδυμα παιδιά μου μου δίνουν υπερδυνάμεις. Το να μεγαλώνεις δίδυμα δεν είναι μια βόλτα στο πάρκο, είναι μια φοβερή ευθύνη που σε μετατρέπει σε πολεμιστή. Είναι όμως τελικά ένα μοναδικό ταξίδι που όμοιό του δεν υπάρχει… Αν σας τύχει απολαύστε το! Είστε απλά ευλογημένοι…
Ακολουθήστε με στο Instagram και στο Twitter και στείλτε μου ερωτήσεις, απορίες, σκέψεις στο info@mytwins.gr.