ΑΕίναι γνωστό, πως η σχέση μεταξύ των διδύμων είναι ιδιαίτερη, μοναδική, συνάμα περίπλοκη. Σε μια τόσο στενή σχέση είναι αναμενόμενο και φυσιολογικό να υπάρχουν όμορφες και τρυφερές στιγμές, αλλά και πολλές στιγμές διαφωνίας, οι οποίες καταλήγουν σε πραγματική μάχη.
Πράγματι, οι τσακωμοί μεταξύ των διδύμων μπορεί να γίνουν πολύ έντονοι. Το έχω ζήσει και συνεχίζω να το ζω, αν και είναι διαφορετικού φύλου. Αυτοί, βέβαια, οι τσακωμοί είχαν ήδη ξεκινήσει, όταν βρίσκονταν σε μικρότερη ηλικία, όπου δεν είχαν αναπτύξει ιδιαίτερα τις επικοινωνιακές δεξιότητές τους ώστε να είναι σε θέση να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Απλά, μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα πως οι τσακωμοί των διδύμων μου συνεχίζονται, απλά έχει αλλάξει το περιεχόμενο των αιτιών και βέβαια, έχουν μάθει να εκφράζονται λεκτικά, θα έλεγα και σε υπερβολικό βαθμό.
Διαβάζοντας διάφορα άρθρα, κατάλαβα πως μια υγιής διαφωνία αποτελεί την αρχή μιας ατομικής προσωπικότητας. Όσο μεγαλώνουν, διεκδικούν όλο και περισσότερο τον χώρο τους, την αποκλειστικότητα. Αντιλαμβάνονται πως αν και δίδυμα μπορούν να έχουν διαφορετικές απόψεις στα θέματα που προκύπτουν και έχουν ανάγκη τη σύγκριση. Ρωτούν πολλά, όπως ποιος γεννήθηκε πρώτος, οπότε είναι και πιο μεγάλος (όποια και αν είναι η απάντησή μου, κατάλαβα πως είμαι χαμένη από χέρι) ή ποιος γράφει καλύτερα, άρα είναι και πιο καλός μαθητής ή ποιος φοράει μεγαλύτερο νούμερο παπουτσιού, άρα είναι πιο ψηλός. Αυτές και άλλες πολλές καθημερινές και επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις, καταλήγουν σε τσακωμούς. Απλά είναι η ευκαιρία τους για να θέσουν τα όριά τους και η αρχή για να μάθουν πως να διαπραγματεύονται ο ένας με τον άλλον. Όπως υποστηρίζουν και οι ειδικοί, οι μάχες intratwin είναι από τα πιο σημαντικά εργαλεία που χρειάζεται να κατέχει το κάθε παιδί, ώστε να διαμορφώσει την ταυτότητά του.
Εμείς οι γονείς, τι κάνουμε;
Εκτός από απεριόριστη υπομονή, φροντίζουμε καταρχήν να διασφαλίσουμε πως δε θα έχουμε ¨θύματα¨, στους μεταξύ τους τσακωμούς. Απομακρύνουμε τον ¨δράστη¨ και προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες στο ¨θύμα¨ (Κάποιες φορές, βέβαια, που βλέπω πως η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, τα αφήνω να βρουν μόνα τους τη λύση. Και πιάνει). Μαζί, όμως, συζητούμε με παραδείγματα, τρόπους με τους οποίους μπορούν να διαχειριστούν τις μεταξύ τους διαμάχες, έτσι ώστε να μην καταλήξουν σε άγριους τσακωμούς. Αναγνωρίζουμε και επαινούμε όλες τις περιπτώσεις, σωστής συμπεριφοράς, καθώς ξέρουμε πως όσο και να τσακώνονται τα δίδυμα, ο ένας αγαπάει πολύ τον άλλον. Ακούμε, πάντα, ότι έχουν να μας πουν και κατανοούμε και αποδεχόμαστε τα συναισθήματά τους. Έτσι, αισθάνονται πως μπαίνουμε και στις δύο θέσεις των διδύμων. Ακούμε και τις δύο απόψεις και δεν αδικούμε κάποιο (νομίζω πως έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές, βέβαια, εσύ υποστηρίζεις τον αγαπημένο σου!).
Αν και πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν πως τα δίδυμα τσακώνονται λιγότερες φορές σε σχέση με τα παιδιά που δεν είναι δίδυμα, δεν παύει να μας κουράζουν και να μας στεναχωρούν. Όμως, πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και να ακούμε πάντα το ένστικτό μας! Εμείς ξέρουμε καλύτερα από όλους τα παιδιά μας!