Ίσως είναι η μοναδική χρονιά, εδώ και πολλά χρόνια, που άργησαν τόσο να έρθουν τα Χριστούγεννα, που μου φάνηκε ατέλειωτος ο καιρός από το τέλος του καλοκαιριού μέχρι να έρθουν οι γιορτές.
Το ξεκινήμα της φετινής (ακαδημαϊκής) χρονιάς ήταν δυναμικό. Θα έλεγα και κουραστικό, αλλά προτιμώ να πω δημιουργικό, έντονο, ενδιαφέρον.
Αυτό το πρώτο τρίμηνο είχε πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες, με ένα site που οι ανάγκες του είναι καθημερινές και αυξανόμενες, με μια συλλογή ρούχων που και αν θέλει τρέξιμο, με ένα καινούριο blog στο σχεδιασμό του (που τελικά λίγο πριν κλείσει το νέο έτος είναι έτοιμο!), με τη συμμετοχή σε μια ωραία εκπομπή, της οποίας η προετοιμασία απαιτούσε πολύ χρόνο και ενέργεια και με τις όποιες συνεργασίες που τρέχουν, σχεδιάζονται, προγραμματίζονται.
Αυτό το τρίμηνο μπήκε στην τελική ευθεία ο σχεδιασμός του βιβλίου μου, που θα κυκλοφορήσει στις αρχές Φεβρουαρίου και όπως έχετε ήδη καταλάβει, είμαι πολύ χαρούμενη, θα έλεγα ενθουσιασμένη!
Αυτό που ίσως δεν είχα υπολογίσει ήταν πως τα δύο μου παιδιά πήγαν φέτος στην τρίτη δημοτικού. Ε και, θα μου πεις… Αν όμως έχουν πάει και τα δικά σου παιδιά στην τρίτη δημοτικού θα με καταλάβεις. Αν δε έχεις και δίδυμα, θα με καταλάβεις ακόμη περισσότερο. Ήταν η πρώτη χρονιά που αισθάνθηκα ότι τα αγόρια αργούν να μπουν σε ρυθμό στο σχολείο, αργούν να καταλάβουν ότι έχουν μπει στο παιχνίδι και άλλα μαθήματα δευτερεύοντα, γενικώς στην αρχή της χρονιάς θα έλεγε κανείς ότι δεν έχουν και πολλή διάθεση για διάβασμα και το μυαλό τους είναι ακόμη στις διακοπές (όπως και το δικό μου θα έλεγα…) Ευτυχώς κάπου στις αρχές Νοέμβρη (!) βρήκαμε τους ρυθμούς μας και το τέλος του τριμήνου μας βρήκε ήρεμους και ικανοποιημένους από τα αποτελέσματα.
Εκτός από τις υποχρεώσεις του σχολείου, αυξήθηκαν και οι προπονήσεις των αγοριών μου, σε καινούρια ομάδα, με νέες προκλήσεις και με μια μαμά ταξιντζή! Κάπου εκεί λοιπόν ξέχασα τον Άρη… Μια η δουλειά, μια τα διαβάσματα, μια οι προπονήσεις, μια η εκπομπή τα Σαββατοκύριακα (που ο μπαμπάς ήταν στους αγώνες με τα μεγάλα αγόρια), ο Άρης έφαγε τέτοιο παρκάρισμα στη μαμά και στην αδερφή μου, που ποτέ δεν φανταζόμουν. Και όπως καταλαβαίνεις, οι γνωστές σε όλες μας τύψεις της μαμάς, με κατακυρίευσαν, έτσι για να μην χαλαρώνω!
Κάπως έτσι κύλησε το τρίμηνο από το καλοκαίρι μέχρι τα Χριστούγεννα, που αν με ρωτήσεις, μου φάνηκε εξάμηνο. Γι’ αυτό το μόνο που θέλω αυτές τις γιορτές είναι να ηρεμήσω, να χαλαρώσω, να μην προγραμματίζω πολλά και να περάσω χρόνο με την οικογένειά μου. Και καλά να είμαστε τη νέα Χρονιά, με υγεία πάνω από όλα, να κάνουμε πάλι όμορφα πράγματα και να περνάμε καλά!
Εύχομαι να περάσετε όμορφες, οικογενειακές, αγαπησιάρικες γιορτές! Να σφύζετε πάντα από υγεία και να περνάτε καλά! Ραντεβού το 2017… Σας φιλώ!