Μέσα από τη στήλη μας “Twin Stories” μοιραζόμαστε μαζί σας αληθινές ιστορίες μαμάδων που στέλνουν μήνυμα ενθάρρυνσης και κουράγιου σε όλες μας.
Γυναίκες που κόντρα στις προβλέψεις, στα προβλήματα και τα εμπόδια που εμφανίστηκαν, απέδειξαν ότι είναι δυνατές και τίποτα δεν μπορεί να επισκιάσει τη θέλησή τους να σφίξουν στην αγκαλιά τους τα δίδυμα ή και τρίδυμα μωράκια τους!
Η ιστορία της Αλεξίας που κρατά στην αγκαλιά της τα δίδυμα αγοράκια της
Η Αλεξία νιώθει απέραντη ευτυχία καθώς κρατά στην αγκαλιά της τα δίδυμα αγοράκια της. Η δίδυμη κύηση της χαρακτηρίστηκε ως υψηλού κινδύνου με πολλές επιπλοκές και μέχρι να γεννήσει καρδιοχτυπούσε για τα μωράκια της. Οι προβλέψεις των γιατρών δεν ήταν αισιόδοξες και την είχαν προετοιμάσει για κάθε ενδεχόμενο.
Η ψυχολογία της ήταν εύθραυστη καθώς όλοι της έλεγαν ότι θα αντιμετωπίσει έναν δύσκολο τοκετό όπου τα πάντα μπορούσαν να συμβούν. Έχοντας αποκτήσει ήδη μια κορούλα όπου η κύηση και ο τοκετός εξελίχθηκαν απόλυτα φυσιολογικά, θέλησε να πάρει και μια δεύτερη γνώμη για τα όσα της έλεγε οι γιατροί.
Η απόφασή της αυτή ήταν καθοριστική καθώς ο μαιευτήρας – γυναικολόγος Πέτρος Νικολαΐδης όχι μόνο την ανέλαβε αλλά και την διαβεβαίωσε πως τα διδυμάκια της θα γεννηθούν γερά και ασφαλή.
Ας ακούσουμε την εξομολόγησή της
“Ζω ένα θαύμα. Ήμουν έγκυος σε δίδυμα αγοράκια και ήμουν μέσα στο φόβο Μου είχαν πει ότι τα έμβρυα είναι μονοχοριακά, βρίσκονται στον ίδιο σάκο και κινδύνευαν, με δυο λόγια ήμουν σε μια Κύηση Υψηλού κινδύνου με πολλές επιπλοκές! Αφού άρχισα να σκέφτομαι: Γιατί σε μας…
Δόξα τω Θεώ, βρέθηκε στο δρόμο μας ο κ. Νικολαΐδης. Είχε κάνει την εξέταση Β’ Επιπέδου στην κόρη μας, κι έτσι σκεφτήκαμε με το σύζυγο να πάρουμε μια δεύτερη γνώμη.
Πήγαμε στο ιατρείο του στην Καλαμάτα κι όταν του τα είπα όλα αυτά, γέλασε και αστειεύτηκε: Και γιατί πρέπει να σου συμβούν εσένα όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως, δεν το καταλαβαίνω.
Μου έφυγε ένα βάρος! Και μετά τον υπέρηχο με διαβεβαίωσε πως όχι μόνο τα δίδυμα αγόρια μου δεν ήταν στον ίδιο σάκο αλλά ότι ήταν τελείως φυσιολογικά και θα γεννιόνταν ασφαλή και γερά.
Δεν είχαμε δεύτερη σκέψη μας ανέλαβε αμέσως εκείνος. Με εξέταζε κάθε μήνα και τον τελευταίο μήνα κάθε βδομάδα. Και με εμψύχωνε. Πήγα στο μαιευτήριο με κλειστά μάτια.
Ένιωθα ότι είχα ένα δικό μου άνθρωπο δίπλα μου. Εκείνος να μου λέει: Όλα καλά, μη φοβάσαι, θα τα καταφέρεις και η Κωνσταντίνα να μου δίνει δύναμη και να μη φεύγει λεπτό από κοντά μου. Κι όλα κύλησαν ομαλά και ήρεμα.
Γεννήθηκαν τα μωρά μου (2.300 και 2.030 γραμμάρια) με ασφάλεια με αγάπη
Ευχαριστήθηκα τόσο πολύ εκείνη τη στιγμή που τα πρωτοείδα και τα ακούμπησαν πάνω μου… Τους ευγνωμονώ. Και τον γιατρό μου που με έσωσε και την Κωνσταντίνα που ήταν εκεί για μένα.”