Τρεις αδερφές, τρίδυμες, που συμμετέχουν με την ομάδα της ActionAid στον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας στις 17 Μαρτίου απαντούν σε 3 ερωτήσεις και εμπνέουν.
Ποιο ήταν το κίνητρό σας για να δηλώσετε συμμετοχή στον Ημιμαραθώνιο με την ομάδα της ActionAid;
Ιωάννα: «Θέλαμε να κάνουμε κάτι μαζί, να περάσουμε καλά και να δημιουργήσουμε αναμνήσεις. Είναι πρώτη φορά που συμμετέχουμε σε έναν αγώνα. Όταν είδαμε ότι μπορούμε με τη συμμετοχή μας να βοηθήσουμε τις δράσεις της ActionAid, αποκτήσαμε ένα μεγάλο κίνητρο και έτσι χωρίς πολλή σκέψη δηλώσαμε συμμετοχή.»
Νεκταρία: «Είναι οξύμωρο εν έτει 2019 να υπάρχουν άνθρωποι που στερούνται ακόμα και τα προς το ζην εν αντιθέσει με τον δυτικό πολιτισμό που συχνά γίνεται άπληστος, θεωρώντας αυτά τα αγαθά δεδομένα και αυτονόητα. Παρόλα αυτά όμως οι άνθρωποι που ζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες δε σταματούν να χαμογελούν. Αυτό αποτέλεσε το κίνητρό μου για να εγγραφώ στην ομάδα της ActionAid. Επίσης, θα συμμετάσχω στον Ημιμαραθώνιο για να βοηθήσω και εγώ να ακουστούν λίγο παραπάνω τα μηνύματα αλληλεγγύης που διαδίδετε.»
Κατερίνα: «Μέσω της ActionAid θέλω να προβάλω το δικό μου μήνυμα, αυτό της ανιδιοτέλειας και της προσφοράς. Όλοι μαζί ενωμένοι, κι εγώ φυσικά με τις αδερφές μου, μπορούμε να καταφέρουμε πολύ όμορφα πράγματα και να στηρίξουμε ανθρώπους που δεν έτυχε να έχουν όλα τα αγαθά που για εμάς είναι δεδομένα. Για αυτό θέλω να φωνάξω δυνατά ότι είμαστε μαζί σε όλο αυτό, μαζί στο να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο.»
Ποια είναι τα μηνύματα που θα θέλατε να περάσετε μέσω της συμμετοχής σας στην ομάδα δρομέων της ActionAid; Τι θα θέλατε να αλλάξετε στον κόσμο;
Ιωάννα: «Ο εξωτερικός κόσμος θα αλλάξει μόνο αν αλλάξει ο εσωτερικός μας κόσμος πρώτα. Η πρώτη σκέψη που θα κάνει κάποιος είναι ένα μεγάλο γιατί. Γιατί να υπάρχει φτώχεια; Γιατί να σκοτώνονται άνθρωποι σε πολέμους; Γιατί να μην υπάρχουν ίσα δικαιώματα για όλους; Σκεπτόμενος όλα αυτά, απογοητεύεσαι. Δεν μπορείς όμως να στοχεύεις στο φως και να περπατάς στο σκοτάδι. Πρέπει να αλλάξουμε τη σκέψη μας και να βλέπουμε το φως, να γινόμαστε το φως, να δίνουμε αγάπη, να δίνουμε ελπίδα. “Αν αλλάξεις τη ζωή ενός παιδιού, τότε έχεις καταφέρει να αλλάξεις όλο τον κόσμο”.»
Νεκταρία: «Δυστυχώς είμαι από τους απαισιόδοξους ανθρώπους, δεν πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει εύκολα ο κόσμος. Θεωρώ ότι πάντα θα υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες, και οι άνθρωποι θα είναι έρμαια των συμφερόντων των «μεγάλων». Παρόλα αυτά, το μήνυμα που θα ήθελα να περάσω είναι ότι με τη συνεισφορά μας σε τέτοιες ομάδες κάνουμε καλό στον εαυτό μας, γιατί συντηρούμε ακόμα κάτι πολύ ξεχωριστό: την ανθρωπιά μας.»
Κατερίνα: «Αν θα άλλαζα πραγματικά κάτι σε αυτό τον κόσμο, αυτό θα ήταν οι ανισότητες, θα ήθελα να εκλείψουν κάποια στιγμή, όλοι να απολαμβάνουν τη ζεστασιά του σπιτιού, των καθαρών ρούχων, της άνεσης, της μόρφωσης και να μην υπάρξει ποτέ ξανά κανένα παιδί που να δουλεύει για όλα αυτά, θα άλλαζα την έννοια της ισότητας, γιατί εν έτει 2019 δεν είμαστε ίσοι.»
Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να ενισχυθεί το έργο ενός οργανισμού μέσα από ενέργειες όπως η συμμετοχή στον Ημιμαραθώνιο;
Ιωάννα: «Νομίζω η βάση πρέπει να μπει από μικρή ηλικία. Εμείς στο λύκειο που πηγαίναμε, κάθε μήνα μαζεύαμε λεφτά. Σαν σχολείο ήμασταν Ανάδοχοι 2 παιδιών. Με το που πήγα στο πανεπιστήμιο και το πρότεινα σε διάφορες φοιτητικές παρατάξεις, η απάντηση τους: “Είσαι τρελή; Πού να μπλέκουμε τώρα; Σιγά μην πάνε εκεί τα λεφτά.”, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και αυτό είναι άσχημο. Είναι καλό να γίνονται τέτοιες δράσεις, αλλά αν δεν αλλάξουμε τη στάση μας, δε νομίζω να αλλάξουν και πολλά.»
Νεκταρία: «Πιστεύω με την εδραίωση τέτοιων ενεργειών που ενισχύουν την προβολή κάθε ΜΚΟ.»
Κατερίνα: «Όλοι μαζί, ενωμένοι, τρέχοντας για έναν καλό σκοπό μπορούμε να φωνάξουμε δυνατά ότι δεν κανείς δεν είναι μόνος του, ότι υπάρχουμε και εμείς που είμαστε διατεθειμένοι να τους βοηθήσουμε χωρίς κανένα αντάλλαγμα, γιατί πολύ απλά είμαστε άνθρωποι και η αγάπη δεν έχει όρια. Και ας μην γνωριστούμε ποτέ, θα έχουν ενωθεί οι ψυχές μας και αυτό είναι το πιο σημαντικό.»