Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι κόβομαι στα δυο. Είναι εκείνες οι στιγμές που κι οι δυο μικρές κάνουν τα πάντα για να διεκδικήσουν την προσοχή και την αγκαλιά μου.
Μου τραβάνε το παντελόνι και βγάζουν μικρές φωνούλες… δεν ξέρω τι να κάνω; Εάν δεν πάρω κάποια αγκαλιά έρχεται η κορύφωση. Εάν πάρω τη μια νιώθω τύψεις. Εάν πάρω και τις δυο, η μια σπρώχνει την άλλη. Εάν ζητήσω τη βοήθεια τρίτων δεν ηρεμούν. Είναι η στιγμή που το μόνο που θέλουν είναι τη μαμά τους! Θα μου πείτε λογικό… μάνα είναι μόνο μια.
Αλλά πώς μπορείς να δώσεις την αγάπη σου και στις δυο ταυτόχρονα, χωρίς να στενοχωρήσεις καμία;
Από τότε που έμαθα ότι ήμουν έγκυος σε δίδυμα άρχισα να προβληματίζομαι. Όταν γεννήθηκαν, ξεκίνησα να εφαρμόζω τη συμβουλή που μου έδωσε μια μαία… ‘μην τις παίρνεις πολύ αγκαλιά’. Θεωρούσα ότι εάν τις μάθω από νωρίς χωρίς πολλές αγκαλιές δεν θα είχα πρόβλημα. Βλέπετε ήθελα να δημιουργήσω ανεξάρτητα παιδιά που να μην παθαίνουν κρίσεις ‘μαμακίασης’. Μα πόσο ανώριμη σκέψη!; Καθώς μεγαλώνουν, απαιτούν, όλο και περισσότερο, τον προσωπικό τους χρόνο μαζί μου, όλο και περισσότερο τσαντίζονται εάν ασχολούμαι με την μια από τις δυο.
Ήρθαν μαζί στον κόσμο, ακόμα και στην θερμοκοιτίδα ήταν παρέα (φανταστείτε πόσο μικρές ήταν!). Δεν έχουν χωριστεί σχεδόν ποτέ (μόνο για 2 μέρες όπου η μια ήρθε σπίτι νωρίτερα από την άλλη)! Ό,τι κάνουμε το κάνουμε όλοι μαζί. Βλέπετε ήθελα να είμαι δίκαιη και να χαρίζω τις ίδιες εμπειρίες και ερεθίσματα και στις δυο.
Αλλά πώς θα νιώθατε να ήσασταν αυτοκόλλητοι με κάποιον; Εγώ, σίγουρα, περίεργα! Μήπως αυτό, τελικά, είναι μια μορφή εξάρτησης;
Οι μικρές μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν. Ακόμα κι όταν η μια κοιμάται η άλλη την ψάχνει, πάει και την ξυπνάει! Και αφού την ξυπνήσει δεν αργεί να αρχίσει ο αγώνας της διεκδίκησης για το παιχνίδι, την αγκαλιά.. για τα πάντα.
Μήπως λοιπόν χρειάζεται λίγος χρόνος χώρια;
Λοιπόν, αλλάζω τακτική! Η αξία του one-on-one χρόνου (ο γονέας με την καθεμία ξεχωριστά) είναι ανεκτίμητη. Κι όσο μεγαλώνουν γίνεται όλο και πιο απαραίτητη. Δεν χρειάζεται να φτάσετε στην ηλικία του σχολείου για να σκεφτείτε να τα χωρίσετε. Τι λέτε για λίγη έμπνευση;
- Βόλτα για ψώνια: Για να πάτε σούπερ μάρκετ, φαντάζομαι, παίρνετε και τα δυο μαζί; Την επόμενη φορά, μπορεί να πάρει ο πατέρας το ένα κι το άλλο να μείνει σπίτι μαζί σας. Τότε θα μπορείτε να του αφιερώσετε χρόνο για παιχνίδι. Εμείς ξεκινήσαμε να το κάνουμε το Σαββατοκύριακο όπου ο μπαμπάς πάει να φέρει πρωινό από το φούρνο.
- Βοήθεια των συγγενών: Είναι γεγονός πως λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να αναλάβουν τη φροντίδα και των δυο μαζί. Δώστε τους την ευκαιρία να ασχοληθούν με το καθένα ξεχωριστά. Οπότε την επόμενη φορά μπορεί να πάμε μόνο τη μια στη γιαγιά και τον παππού και η άλλη να μείνει μαζί μας.
- Ομαδικές δραστηριότητες: Σκέφτομαι να γράψω τις μικρές σε κάποιο κέντρο δημιουργικής απασχόλησης. Σε αυτή την ηλικία, καθεμία πρέπει να συνοδεύεται από έναν ενήλικα αλλά, δυστυχώς, ο μπαμπάς δεν μπορεί να έρχεται λόγω δουλειάς. Οπότε…σκεφτόμουν να τις παω ξεχωριστά και η άλλη να μείνει με την κοπέλα στο σπίτι.
Για μεγαλύτερες ηλικίες.…
- Χαρούμενες βραδιές: Αφιερώστε κάποιες βραδιές στο καθένα ξεχωριστά. Δεν μιλάμε για υπερβολές! Έξοδος για ένα σουβλάκι, μια βόλτα στο πάρκο κτλ. Η συχνότητα καθορίζεται από το προσωπικό σας ελεύθερο χρόνο. Βάλτε το στο ημερολόγιο σας και προσπαθήστε να το τηρήσετε!
- Ξεκινήστε ένα hobby: Μιλάμε για ξεχωριστές προσωπικότητες με διαφορετικά ενδιαφέροντα. Ανακαλύψτε τι αρέσει στο καθένα και διασκεδάστε μαζί του.
Είναι δύσκολο να μοιράσεις την αγάπη σου…αλλά το χρόνο σου μπορείς!
Άλλωστε, ο χρόνος που θα περάσουμε με το ένα παιδί θα μας φανεί παιχνίδι…. έτσι δεν είναι;
Από το blog http://theplayroomblog.com