Το να είναι κανείς νέος γονιός είναι πολύ μεγάλη ευτυχία αλλά ταυτόχρονα έχει πολλές δυσκολίες και προβληματισμούς τόσο στην αρχή όσο και κατά το πέρασμα των χρόνων. Πόσο μάλλον όταν όλες οι καινούριες εμπειρίες που βιώνει και οι νέες δραστηριότητες που προσπαθεί να τις πραγματοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αφορούν δύο νεογέννητα ταυτόχρονα αντί για ένα. Οι αντοχές και οι καθημερινές δραστηριότητες διπλασιάζονται κυριολεκτικά.
Υπάρχει όμως εγχειρίδιο για το πώς πρέπει να είναι και να συμπεριφέρεται ο κάθε γονιός; Υπάρχουν κανόνες και πρέπει που απαιτείται να ακολουθεί κατά γράμμα για να καταπολεμήσει τη διαρκή ανησυχία του σχετικά με το αν παίζει τον ρόλο του σωστά και αν στην πραγματικότητα είναι τέλειος ως προς αυτή του την ιδιότητα; Επιπλέον, τι συμβαίνει όταν έχει ο ίδιος να αντιμετωπίσει όλα αυτά εις διπλούν;
Φυσικά εγχειρίδιο που να μπορεί κάποιος να το ακολουθήσει κατά γράμμα δεν υπάρχει, ακριβώς διότι κάθε άτομο, τόσο ο κάθε γονιός όσο και το κάθε παιδί είναι μοναδικό, και κατά συνέπεια οι κανόνες και οι θεωρίες δεν μπορούν να ταιριάζουν με τον ίδιο τρόπο για όλους. Χρειάζεται λοιπόν μια δημιουργική σύνθεση όχι μόνο των γνώσεων που έχει και συνεχώς αποκτά ο γονιός, αλλά και των πολυσύνθετων και πρωτόγνωρων συναισθημάτων που βιώνει καθημερινά.
Στην επιστήμη της ψυχολογίας είναι πολλές οι ερευνητικές και θεωρητικές προσεγγίσεις που διερευνούν την εξέλιξη και ανάπτυξη του παιδιού ενώ παράλληλα επιδιώκουν να κατανοήσουν το ρόλο του γονιού στη διαδικασία αυτή. Σκοπός τους είναι επίσης να τροφοδοτήσουν τους γονείς με γνώσεις, κατευθύνσεις και πρακτικές προτάσεις σχετικά με την αντιμετώπιση και διευκόλυνση της καθημερινότητας της οικογένειας. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι οι έρευνες αυτές δίνουν μεγάλη σημασία στην προσωπικότητα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τόσο του γονέα όσο και του κάθε παιδιού. Κατά συνέπεια οι γενικές και ειδικές κατευθύνσεις που απευθύνονται στους γονείς, δεν επιδιώκουν να τους επιβάλλουν ή να τους υποχρεώσουν να ακολουθήσουν κάτι που δεν τους ταιριάζει αλλά αντίθετα να τους βοηθήσουν να επιλέξουν ένα δημιουργικό τρόπο που θα έχει αποτέλεσμα στα παιδιά αλλά και στους ίδιους.
Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι που συντελεί στην επίτευξη του δημιουργικού αυτού αποτελέσματος είναι να γνωρίζει ο κάθε γονιός ότι δεν υπάρχει τελειότητα στο ρόλο αυτό. Οι γονείς μαθαίνουν στην πράξη τι θα πει στην πραγματικότητα να είσαι γονιός και για το λόγο αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό να κάνουν κάποια λάθη και να μαθαίνουν μέσα από αυτή την πολύτιμη διαδικασία. Αυτό που είναι όμως απαραίτητο είναι συνεχώς να προσπαθούν να μαθαίνουν από αυτά, να εξελίσσονται και να βελτιώνονται στο βαθμό που είναι εφικτό. Έχει ιδιαίτερη σημασία για τα παιδιά να βιώνουν και να αντιλαμβάνονται τησυναισθηματική παρουσία του γονιού. Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζουν ότι ο γονιός είναι δίπλα τους όχι μόνο με τη φυσική του παρουσία, που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, αλλά ότι τα στηρίζει συναισθηματικά σε όλες τις πτυχές της ζωή τους ακόμα κι όταν διαφωνεί ή συγκρούεται μαζί τους. Η συναισθηματική παρουσία δημιουργεί μία ασφαλή βάση στο παιδί η οποία θα αποτελέσει θεμέλιο και θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη συναισθηματική πορεία της ζωής του.
Μέσα σε αυτή την πολύπλευρη διαδικασία, ο γονιός καλείται να είναι όσο το δυνατόν πιο παρατηρητικός προσπαθώντας να προφυλάξει τα παιδιά και να δημιουργήσει ένα ασφαλές συναισθηματικό περιβάλλον. Πιο συγκεκριμένα οι γονείς των διδύμων, όπως και στις περισσότερες δραστηριότητες με τα παιδιά, κάνουν διπλή προσπάθεια για να ερμηνεύσουν τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις δύο προσωπικοτήτων σχεδόν ταυτόχρονα. Κατά συνέπεια είναι πολύ σημαντικό να επικεντρώνουν την προσοχή τους στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε παιδιού και να προσπαθούν να ενισχύουν τις ικανότητες και τα χαρίσματα του καθενός. Αυτό θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν οι ίδιοι καλύτερα τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά των παιδιών και θα οδηγήσει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας καθώς και της μοναδικότητάς του κάθε δίδυμου παιδιού.