Πριν από λίγο καιρό μια φίλη του mytwins με ρώτησε τη γνώμη μου για το κατά πόσο πρέπει τα δίδυμα να έχουν χωριστά δωμάτια. Από ότι είπε, η παιδίατρος σύστησε στην οικογένειά της να αρχίσει να σκέφτεται το ενδεχόμενο τα δίδυμά της – που είναι 14 μηνών – να αποκτήσουν ξεχωριστά δωμάτια, κάτι που θα τους βοηθήσει στον ψυχισμό τους και στο να ανεξαρτητοποιηθούν.
Είναι αλήθεια ένα θέμα που έχω συζητήσει πολλές φορές και με άλλες μαμάδες διδύμων και οι απόψεις πικοίλουν. Όπως και στο θέμα των χωριστών τμημάτων στο σχολείο, έτσι και στο θέμα αυτό, υπάρχουν γονείς που θεωρούν σημαντικό να έχει το κάθε παιδί το δικό του χώρο μέσα στο σπίτι, και άλλοι που πιστεύουν ότι το να μοιράζονται το υπνοδωμάτιό τους, είναι μέρος του ιδιαίτερου δεσμού που έχουν τα δίδυμα και γι’ αυτό αρνούνται να τα χωρίσουν.
Για να είμαι ειλικρινής, εμπειρία και από τα δύο δεν έχω για να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Τα δικά μου δίδυμα αγόρια μοιράζονται από τότε που γεννήθηκαν το ίδιο δωμάτιο, όπου έχουν τα κρεβάτια τους και πρόσφατα και τα γραφεία τους. Επιπλέον διαθέσιμο υπνοδωμάτιο δεν υπάρχει, καθώς στο διπλανό κατοικεί ο μικρός τους αδερφός. Οπότε, ο χωρισμός στην περιπτωσή μας δεν αποτελεί πιθανό σενάριο – τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον-.
Πολλές φορές όμως έχω σκεφτεί πώς θα ήταν αν ο καθένας είχε το δικό του προσωπικό χώρο μέσα στο σπίτι, και η ιδέα μιας τέτοιας προοπτικής, ομολογώ πως με δελεάζει. Η εμπειρία μας από το χωρισμό στο σχολείο, όπως πολλές φορές έχω πει, για τα δικά μας παιδιά έχει λειτουργήσει μέχρι στιγμής πολύ καλά και βλέπουμε όλο και πιο ξεκάθαρα πως η αυτονομία που κερδίζουν μέρα με τη μέρα και οι διαφορές στην προσωπικότητά τους που γίνονται όλο και πιο ορατές, είναι στα θετικά αυτής της απόφασης.
Η σχέση τους είναι δεδομένη και είναι τόσο ισχυρή που καθημερινές αποφάσεις που ενισχύουν την ανεξαρτητοποίησή τους, δεν μπορούν να τους βλάψουν. Θεωρώ ότι όπως όλα τα αδέρφια, έρχεται κάποια στιγμή που και τα δίδυμα αποζητούν το δικό τους χώρο και τις δικές τους προσωπικές στιγμές. Για εμάς δεν έχει έρθει ακόμη αυτή η ώρα, παρόλο που πρόσφατα τα αγόρια μου με ρώτησαν γιατί ο αδερφός τους (που είναι και πιο μικρός, αυτό το τόνισαν!) έχει το δικό του δωμάτιο, ενώ αυτοί μοιράζονται το ίδιο. Μπορεί λοιπόν να βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας ανάγκης…
Όμως ακόμη και αν τα δίδυμα δεν διεκδικήσουν τα ίδια το χώρο τους (θεωρώ ότι στα δίδυμα διαφορετικού φύλου θα συμβεί, ίσως και πιο γρήγορα), νομίζω ότι ο χωρισμός δωματίων είναι μια απόφαση που οι γονείς – αν διαθέτουν το χώρο στο σπίτι – είναι καλό να σκεφτούν.
Στα θετικά μιας τέτοιας απόφασης βάζω το ότι το κάθε παιδί θα έχει το δικό του κρεβάτι. Θα μου πείτε, αυτό μπορεί να συμβεί και αν βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο. Ίσως… όμως στη δική μας περίπτωση, προκειμένου να χωρέσουν στο δωμάτιο δύο γραφεία, τους αγοράσαμε κουκέτα, με αποτέλεσμα όχι απλά να μην έχουν ο καθένας το δικό του κρεβάτι, αλλά να τσακώνονται σχεδόν κάθε βράδυ, για το ποιος από τους δύο θα κοιμηθεί επάνω ή κάτω, ανάλογα με τα κέφια τους – το σίγουρο είναι οτι θα διεκδικήσουν το ίδιο κρεβάτι!
Σημαντικό θεωρώ ακόμη ότι το κάθε ένα από τα δίδυμα θα έχει τη δική του ντουλάπα με τα δικά του ρούχα, που δεν θα μπερδεύονται με αυτά του αδερφού τους και δεν θα υπάρχουν διαπραγματεύσεις για το αν μοιράζονται κάποια ρούχα ή αν ανήκουν μόνο στο ένα παιδί… Το ίδιο ισχύει και για πολλά άλλα πράγματα, παιχνίδια, συλλογές, διακοσμητικά. Και μιας και είπα διακοσμητικά, μια πρόσφατη διαμάχη των διδύμων μου έχει να κάνει με τη διαφορετική προτίμηση που έχουν στα αυτοκόλλητα τοίχου (πάντα με θέμα το ποδόσφαιρο!) που βρήκαμε στο διαδίκτυο και αποφασίσαμε να τους αγοράσουμε για να ανανεώσουμε το δωμάτιό τους. Και αφού οι προτιμήσεις διαφέρουν – και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό – και λύση που να συμφωνούν και οι δύο δεν έχει βρεθεί, τα αυτοκόλλητα τοίχου έχουν μείνει εδώ και αρκετό καιρό στο “καλάθι μου” και περιμένουν να κάνω την αγορά…
Από την άλλη πιστεύω ότι ο χωρισμός αυτός δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να συμβεί πολύ νωρίς, όταν δίδυμα είναι ακόμη μικρά. Αντιθέτως θα έλεγα ότι είναι απαραίτητο για δύο βρέφη που συγκατοικούσαν για εννέα ολόκληρους μήνες να συνεχίσουν να είναι μαζί και να αισθάνονται το ένα την παρουσία του άλλου. Εκτός αυτού είναι και πρακτικά πιο εύκολο για τους γονείς να έχουν τα δίδυμα μωρά σε ένα δωμάτιο, ιδίως για τον πρώτο καιρό. Και βέβαια ομολογώ ότι είναι πραγματικά μαγικό – είναι από τις αγαπημένες μου στιγμές – να κρυφακούς τις συζητήσεις τους όταν ξαπλώνουν και τα φώτα σβήνουν. Και από κάτι τέτοιες κουβέντες αντιλαμβάνεσαι αυτό τον ιδιαίτερο δεσμό τους και τι σημαίνει πραγματικά ο ένας για τον άλλον!
Δεν ξέρω πραγματικά τι είναι καλύτερο, αλλά όπως έχω πει αρκετές φορές, αυτό που εμένα με απελευθερώνει από τέτοιους είδους άγχη, είναι ότι πρόκειται για δοκιμές και ακολουθώντας το ένστικτό μας αλλά και τις ανάγκες και επιθυμίες των παιδιών μας, πορευόμαστε και καταλήγουμε στις σωστές αποφάσεις για τη δική μας οικογένεια.
Ακολουθήστε με στο instagram και στο twitter για περισσότερες οικογενειακές δίδυμες ιστορίες και φωτογραφίες.