“Πότε γίνεται ευκολότερο”; είναι μία ερώτηση που κάνουν συχνά οι νέοι γονείς διδύμων. Μέσα στο χαμό της εικοσιτετράωρης φροντίδας των νεογέννητων, ζαλισμένοι από την αϋπνία, την ανάκαμψη μετά τον τοκετό και την τρέλα των ορμονών της μαμάς, οι πρώτοι μήνες της ανατροφής των διδύμων μπορεί να είναι πράγματι αρκετά δύσκολοι. Είναι λογικό λοιπόν οι γονείς ν’ αναρωτηθούν «Πότε θα τελειώσει όλο αυτό; Πότε θα γίνει ευκολότερο;»
Σίγουρα δεν υπάρχει μια απλή απάντηση. Δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα με ένα καθορισμένο “εύκολο” ορόσημο, μετά από το οποίο η ζωή με τα δίδυμα γίνεται ένα μονοπάτι στρωμένο με ροδοπέταλα. Κάθε οικογένεια είναι μοναδική και κάθε φάση ανατροφής των παιδιών παρουσιάζει τη δική της σειρά από προκλήσεις.
Μάλλον η σωστή απάντηση είναι ότι θα υπάρξουν στιγμές που η ζωή γίνεται πιο εύκολη, αλλά ποτέ δεν υπάρχει μια περίοδος, όπου όλα γίνονται “εύκολα”. Τα πράγματα όμως γίνονται πρακτικά πιο εύκολα σε διάφορες φάσεις, όπως όταν τα μωρά αρχίζουν να κοιμούνται περισσότερο — και μαζί και οι γονείς τους! Η καθημερινότητα ομαλοποιείται όταν τα μωρά μπαίνουν σε ένα πρόγραμμα, και έτσι οι γονείς μπορούν να φτιάξουν το πρόγραμμά τους σύμφωνα με τις ώρες ταΐσματος και τις ώρες ύπνου και να καταφέρουν να κάνουν κάποιες από τις δουλειές τους στο ενδιάμεσο. Τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα όταν τα μωρά μπορούν πια μπορούν να κρατούν μόνα τους το μπιμπερό τους!
Και φυσικά η ζωή αλλάζει όταν τα μωρά αρχίσουν να μπουσουλάνε και μετά να περπατάνε. Έτσι δε χρειάζεται είναι συνεχώς αγκαλιά για να πάνε από το ένα σημείο του σπιτιού στο άλλο. Ακόμα καλύτερα γίνονται τα πράγματα όταν βγάζουν την πάνα! Όταν μπορούν να μπαίνουν και να βγαίνουν από το αυτοκίνητο χωρίς τη βοήθειά μας. Όταν δε χρειάζεστε καροτσάκι. Όταν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, να ντυθούν μόνα τους, να χτενίσουν τα μαλλιά τους και να πλύνουν μόνα τους τα χέρια τους.
Η ζωή γίνεται πιο εύκολη όταν ξεκινούν να πηγαίνουν στο σχολείο ή στον παιδικό σταθμό. Όταν μεγαλώνουν και μπορούν να φτιάξουν μόνα τους ένα σνακ. Όταν μπορούν να μείνουν μόνα τους στο σπίτι, να στρώσουν μόνα τους το κρεβάτι τους και να απαντήσουν το τηλέφωνο..
Ωστόσο με όλα αυτά τα ορόσημα, το να μεγαλώνεις δίδυμα δεν γίνεται «εύκολο». Θα υπάρχουν στιγμές που θα πούμε «τα πράγματα δεν είναι και τόσο δύσκολα. Τα έχω υπό έλεγχο!» Και θα υπάρξουν μέρες που θα πείτε «Η ζωή είναι ωραία. Κοίτα πόσα έχουμε καταφέρει!» Και θα υπάρξουν στιγμές που θυμόμαστε τις δύσκολες περιόδους και αναρωτιόμαστε γιατί ακριβώς παραπονιόμασταν. Με κάποιο τρόπο η αλλαγή της πάνας, τα ξενύχτια και το πρόγραμμα ταΐσματος θα φαίνονται εύκολα μπροστά στα διπλά διπλώματα οδήγησης, τις ερωτικές απογοητεύσεις και τη λαίλαπα των αθλημάτων και των σχολικών και εξωσχολικών δραστηριοτήτων.
Το να είσαι γονιός δεν είναι ποτέ εύκολο, όσα χρήματα και αν έχεις και όσο συνεννοήσιμα ή οργανωμένα κι αν είναι τα παιδιά. Το να μεγαλώνεις παιδιά είναι απλά μια δύσκολη δουλειά. Και επειδή οι γονείς αγαπάμε τα παιδιά μας και θέλουμε ότι καλύτερο για εκείνα, ποτέ δε θα θεωρήσουμε πως έχουμε κάνει αρκετά. Αλλά επειδή κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος, και δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς, καλό είναι να θυμόμαστε πως κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε και τα παιδιά μας το αντιλαμβάνονται και το εκτιμούν!