Ακούγεται σαν βαρύγδουπος τίτλος εφημερίδας: Τα μονοζυγωτικά δίδυμα που χωρίζουν αμέσως μετά τη γέννηση τους. Ο ένας μεγαλώνει σε εβραϊκό περιβάλλον και ο άλλος σε ναζιστικό.
Και όμως η ιστορία του Jack Yufe και του αδελφού του δεν αφορά μόνο τις έντονες διαφορές τους. Μετά από δεκαετίες και ολόκληρους ωκεανούς που τους χώριζαν, οι άντρες συναντήθηκαν ως ενήλικες για να μάθουν πως όσο καιρό ζούσαν χωρίς να γνωρίζει ο ένας την ύπαρξη του άλλου, ντυνόντουσαν το με το ίδιο στυλ, είχαν την ίδια ιδιοσυγκρασία και παραξενιές, συμπεριλαμβανομένης μιας συνήθειας να τρομάζουν τους άλλους με το δυνατό τους φτέρνισμα.
Και οι δύο διάβαζαν τα βιβλία από πίσω προς τα εμπρός, αγαπούσαν το βούτυρο και τα πικάντικα τρόφιμα και πατούσαν το καζανάκι στην τουαλέτα πριν από κάθε χρήση της.
“Είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για το πώς τα δίδυμα, παρά τα διαφορετικά περιβάλλοντα στα οποία μεγαλώνουν, συμπεριφέρονται σε πολλά θέματα όμοια”, δήλωσε ο Cal Fullerton καθηγητής ψυχολογίας, ο οποίος μελέτησε τους δίδυμους αδελφούς ως μέρος μιας έρευνας για τα δίδυμα που χωρίζουν από πολύ μικρή ηλικία.
Ο Yufe, που ήταν επιχειρηματίας, πέθανε τη Δευτέρα σε ένα νοσοκομείο του Σαν Ντιέγκο από καρκίνο του στομάχου, δήλωσε η οικογένειά του. Ήταν 82 ετών.
Ο Yufe και ο αδελφός του, Oskar Stohr, ξεχώρισαν στην έρευνα λόγω των πανομοιότυπων δραματικών υπόβαθρων που έζησε ο καθένας ξεχωριστά.
Γεννήθηκαν στην Ισπανία, στις 16 Ιανουαρίου του 1933, και ήταν 6 μηνών όταν οι γονείς τους ,τους χώρισαν.
Ο Oskar πήγε στη Γερμανία με τη καθολική μητέρα του, Ελίζαμπεθ, και μεγάλωσε την εποχή όπου οι Ναζί ανήλθαν στην εξουσία και είχε προειδοποιηθεί από τη γιαγιά του να μην του ξεφύγει πουθενά πως ο πατέρας του, ο Ιωσήφ, ήταν εβραϊκής καταγωγής. Ως πράξη επιβίωσης, ο Oskar προσχώρησε στο κίνημα νεολαίας του Χίτλερ.
Χρόνια αργότερα, ομολόγησε ότι είχε έβλεπε όνερια ότι κατέρριπτε το δίδυμο αδερφό του σε μια εναέρια αερομαχία. Παράλληλα, ο Yufe είχε ένα παρόμοιο εφιάλτη για τη δολοφονία του Oskar με ξιφολόγχη.
Για τον Yufe, όμως, ο πόλεμος ήταν μια μακρινή απειλή που γνώρισε κυρίως μέσα από κινηματογραφικές οθόνες με τον πατέρα του. Η παιδική του ηλικία ήταν δύσκολη με άλλους τρόπους.
“Ξεχώρισε πολύ μέσα στην επικρατούμενη ινδιάνικη κουλτούρα που μεγάλωσε και γι’αυτό είχε πολλούς αντιπάλους”, δήλωσε ο γιος του, Kenneth. “Έπρεπε συνεχώς να επαληθεύει τον εαυτό του.” Ευτυχώς, ήταν ιδιαίτερα ανταγωνιστικός χαρακτήρα και διακρίθηκε και στον αθλητισμό.
Ο Yufe ήξερε ότι ήταν Εβραίος, αλλά δεν ένιωσε ποτέ το βάρος αυτής της ταυτότητας μέχρι που έγινε 15 ετών και στάλθηκε στη Βενεζουέλα για να ζήσει με μια θεία του που ήταν στο Νταχάου και ήταν η μόνη με ευρωπαϊκή καταγωγή συγγενής από την πλευρά του πατέρα του, που επιβιώσε από το Ολοκαύτωμα.
Η ίδια πρότεινε στον Yufe να μεταβούν στο Ισραήλ και ο πατέρας του συμφώνησε ότι θα ήταν καλό γι ‘αυτόν. Ο Yufe λοιπόν μετανάστευσε απρόθυμα στα 16 του και υπηρέτησε στο ισραηλινό ναυτικό. Το 1954, πριν καταλήξει στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου βρισκόταν ο πατέρας του, αποφάσισε να σταματήσει στη Γερμανία για να ψάξει τον αδελφό του. Ήταν 21 ετών όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά ως ενήλικες.
Η συνάντηση δεν πήγε καλά. “Λόγω του βασικού εμποδίου της γλώσσας, υπήρχαν πολλές χαμογελαστές στιγμές, αλλά δεν είχαμε και πολλά να πούμε”, δήλωσε ο Yufe στην εφημερίδα The Times το 1979.
Επίσης αναφέρει ότι ο αδελφός του ανησυχούσε για τυχόν αντισημιτικά μέλη της οικογένειας, και επέμενε να μην γίνει καμία αναφορά στην εβραϊκή κληρονομιά του, οπότε έκρυψε και τις ετικέτες των αποσκευών που είχε μαζί του από το Ισραήλ.
Αλλά υπήρχε κάτι πιο ανησυχητικό από τις διαφορές τους.Όταν συναντήθηκαν στο σταθμό τα 2 αδέρφια, όχι μόνο είχαν και οι δύο παρόμοια μουστάκια και κόμμωση αλλά φορούσαν σχεδόν ίδια γυαλιά και σακάκια, γεγονός που τους έκανε να ταραχτούν και να αναρωτηθούν παράλληλα πώς ήταν δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Παρόλα αυτά πέρασαν άλλα 25 χρόνια που δεν συναντήθηκαν…
Στις αρχές του 1979, η τότε σύζυγός του Yufe, Ona, του έδειξε ένα άρθρο σε ένα περιοδικό για τους παράλληλους βίους δίδυμων αδελφών που είχαν χωριστεί από την βρεφική ηλικία, όπως ακριβώς είχε συμβεί με τον Yufe και τον αδελφό του.
“Σκέφτηκα πως θα ήταν μια καλή ιδέα να συναντηθώ με τον αδερφό μου σε ένα τέτοιο ουδέτερο περιβάλλον προκειμένου να γνωριστούμε καλύτερα και να εκδηλωθούν όλα τα κρυμμένα συναισθήματα”, δήλωσε το 1979 σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Times.
Οι ερευνητές άρπαξαν την ευκαιρία και τους κάλεσαν στη Μινεσότα για μια εβδομάδα. Τα δίδυμα αδέρφια τελικά έγιναν η έβδομη σειρά διδύμων που μελετήθηκε.
“Ο Yufe και ο αδελφός του, είχαν σαφώς τις μεγαλύτερες διαφορές σε υπόβαθρο που έχω δει ποτέ μεταξύ πανομοιότυπων διδύμων που έχουν ανατραφεί χωριστά”, δήλωσε ο Thomas J. Bouchard, ψυχολόγος του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, ο οποίος ήταν επικεφαλής της μελέτης. Παραδόξως όμως είχαν εντυπωσιακά παρόμοια ιδιοσυγκρασία, ρυθμό ομιλίας και άλλα επιμέρους χαρακτηριστικά.
Παρά το γεγονός ότι οι αδελφοί γνώρισαν ο ένας τον άλλον πολύ καλύτερα μέσα από τη μελέτη και τις μετέπειτα επισκέψεις, η σχέση τους ποτέ δεν ομαλοποιήθηκε. Ο Oskar είχε τον ίδιο ανταγωνιστικό χαρακτήρα, και η αντιπαλότητα μεταξύ τους ήταν απλά ασταμάτητη.
“Είχαν μια εξαιρετική σχέση αγάπης – μίσους”, δήλωσε ο Segal, ο οποίος έγραψε για τους αδελφούς το 2005 βιβλίο! “Απωθήθηκε και γοητεύτηκε ο ένας από τον άλλον. Δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από τη δίδυμη σχέση τους…”
Ο Oskar, ο οποίος πέρασε πολλά χρόνια εργαζόμενος στα ορυχεία, πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα το 1997. Ο Yufe δεν παρέστη στην κηδεία, ίσως επειδή ανησυχούσε ότι θα ήταν μόνο μια οδυνηρή υπενθύμιση του θανάτου του αδερφού του.
Ο Yufe έχτισε μια επιτυχημένη επιχείρηση αγροτικών ενδυμάτων και δούλευε μέχρι τα 80 του. Ο Segal ρώτησε κάποτε τον Yufe αν αγαπούσε τον αδελφό του. Σημειώνοντας ότι ξόδεψαν όχι περισσότερο από ένα μήνα μαζί ως ενήλικες, εκείνος απάντησε: “Αν αγαπούσε ο ένας τον άλλον; Δεν ξέρω καν αν συμπαθούσε ο ένας τον άλλον”.