Η Δυσαριθμησία είναι η αναπτυξιακή διαταραχή της παιδικής ηλικίας, η οποία επηρεάζει την ικανότητα ενός έξυπνου και φυσιολογικού παιδιού να μάθει μαθηματικά (American Psychiatric Association, 2003).
Ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά των παιδιών με δυσαριθμησία είναι οι πράξεις με το ¨0¨. Ας δούμε μαζί κάποιες απλές και ευχάριστες ασκήσεις, όπου θα πρέπει ο ενήλικας να κάνει μαζί με τα παιδιά.
Υλικά: χαρτόνια διαφόρων χρωμάτων, κόλλα, ψαλίδια, λευκές και κίτρινες καρτέλες
Τι κάνουμε:
- Παίρνουμε ένα μεγάλο γαλάζιο (για αγόρι) και ροζ χαρτόνι (για κορίτσι).
- Σχεδιάζουμε πάνω στα χαρτόνια δύο μεγάλα ¨0¨.
- Πάνω στα μηδενικά, βάζουμε για μάτια τα σύμβολα της πρόσθεσης και της αφαίρεσης και ένα στόμα. Κάνουμε ένα άνοιγμα στο κάθε στόμα.
- Κρεμάμε τα χαρτόνια σε ένα ύψος όπου τα παιδιά μπορούν να τα φτάσουν.
- Πάνω σε λευκές καρτέλες γράφουμε τους αριθμούς που θέλουμε να διδάξουμε και πάνω στις κίτρινες καρτέλες γράφουμε πάλι τους ίδιους αριθμούς.
- Δίνουμε στα παιδιά τις λευκές καρτέλες. Το κάθε παιδί, παίρνει μια καρτέλα, διαβάζει τον αριθμό και την περνάει μέσα από το στόμα του ¨0¨. Έπειτα, πηγαίνει από την άλλη μεριά και ψάχνει να βρει τον αντίστοιχο αριθμό στις κίτρινες καρτέλες.
- Οπότε το συμπέρασμα είναι πως όταν προσθέτουμε ή αφαιρούμε με το ¨0¨, βγαίνει πάντα ο ίδιος αριθμός.
Tips: Παρόμοια φιλοσοφία μπορεί να ακολουθηθεί και με τις πράξεις του πολλαπλασιασμού και της διαίρεσης, με το ¨0¨. Η μόνη διαφορά είναι πως στις κίτρινες καρτέλες, γράφονται τα ¨0¨, καθώς οι αριθμοί που πολλαπλασιάζονται και διαιρούνται με το ¨0¨, το αποτέλεσμα είναι πάντα ¨0¨. Ως μάτια στα μηδέν, βάζουμε τα σύμβολα των πράξεων του πολλαπλασιασμού και της διαίρεσης.
Σχεδόν το 5% – 6% του μαθητικού πληθυσμού, αντιμετωπίζει προβλήματα στα μαθηματικά.
Οι έρευνες έχουν δείξει πως το παιδί, είτε είναι οπτικός, είτε ακουστικός, είτε κιναισθητικός τύπος, που παίρνει το ίδιο την πρωτοβουλία να δημιουργήσει μια δραστηριότητα για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του, έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Αυτό γιατί η πληροφορία περνάει πολύ πιο εύκολα από τη μακρόχρονη, στη βραχυπρόθεσμη μνήμη και έτσι το παιδί, όταν θα έρθει η στιγμή, θα ανακαλέσει πολύ πιο εύκολα την πληροφορία. Αυτός, λοιπόν, είναι και ο σκοπός των παραπάνω ασκήσεων.