Το παιχνίδι, ως έννοια, αποτελεί έναν πολύ καθοριστικό παράγοντα στην ψυχοσύνθεση του παιδιού, καθώς και στην κοινωνική και γνωστική του ανάπτυξη. Μέσα από το παιχνίδι, το παιδί δημιουργεί, εκφράζει τα συναισθήματά του, γνωρίζει τον εαυτό του και τους γύρω ανθρώπους και εξασκεί τη φαντασία του.
Μέσα σε μια οικογένεια, με δίδυμα και κυρίως, αν είναι το ίδιο φύλο ή αν υπάρχουν και άλλα αδέλφια, περισσότερο ενθαρρύνεται το ομαδικό παιχνίδι.
Τις περισσότερες φορές, παροτρύνουμε τα παιδιά μας, λέγοντας ¨να παίζετε όλοι μαζί¨, ¨μην αφήνεις τον αδελφό σου έξω από το παιχνίδι σου¨, ¨βρείτε κάτι που να αρέσει σε όλους και να παίξετε¨, ¨γιατί δεν παίζεις και την αδελφή σου;¨ και αυτά κάποιες φορές, αν και δυσανασχετούν υπακούν.
Βλέποντας, τον δικό μου γιο, από τα δίδυμα, όπου είναι και ο μεσαίος της οικογένειας, δεν είναι λίγες οι φορές που επιθυμεί το ατομικό παιχνίδι και όταν πηγαίνουν τα αδέλφια του να παίξουν μαζί, γκρινιάζει.
Πρέπει, λοιπόν, να ενισχύουμε το ατομικό παιχνίδι, ακόμα και στα δίδυμα;
Το ατομικό παιχνίδι αποκτά προσωπική αξία για το παιδί που το επιλέγει. Μέσα από αυτό μαθαίνει να είναι δημιουργικό, εφευρετικό, να έχει υπομονή, να συγκεντρώνεται και να γίνεται αυτόνομο.
Πολλές φορές το παιδί έχει την ανάγκη να παίζει μόνο του, όπου συνήθως αυτό γίνεται με δική του πρωτοβουλία και όχι γιατί κάποιος του το επιβάλλει. Του αρέσει η ελευθερία, να ανακαλύπτει καινούριες δεξιότητες ή να αναπαράγει τις παλιές και να αισθάνεται ασφαλής στο δικό του προσωπικό χώρο.
Όμως, στα δίδυμα και κυρίως αυτά του ίδιου φύλου, η ατομικότητα δεν είναι πάντα εύκολη, καθώς υπάρχει ένα φοβερό δέσιμο μεταξύ τους.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να ενισχύσουμε την ατομικότητά τους, μέσα από το παιχνίδι, το οποίο αποτελεί έναν πολύ σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξή τους;
1. Βρίσκουμε έναν συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, όπου παροτρύνουμε να δίδυμα, να ασχοληθεί το καθένα με αυτό που το ευχαριστεί πιο πολύ.
2.Αν εκείνα θέλουν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο, τότε μπορούν να παίξουν, το καθένα με το παιχνίδι του, όχι μαζί, αλλά δίπλα.
3.Αν εκείνα θέλουν να παίξουν μαζί, τότε μπορούμε να βρούμε κάτι, όπως κατασκευές με Lego, όπου το καθένα φτιάχνει κάτι δικό του, ώστε μετά να παίξουν μαζί.
4.Αν εκείνα επιλέξουν πως θέλουν, για παράδειγμα και τα δύο να ζωγραφίσουν, μπορεί το ένα παιδί να ζωγραφίσει με μαρκαδόρους και το άλλο με νερομπογιές.
5.Αν βρίσκονται σε ηλικία που τους αρέσει να συναρμολογούν, τότε το καθένα από αυτά παίρνει ξεχωριστό παιχνίδι και όχι το ίδιο και τα αφήνουμε ελεύθερα να δημιουργήσουν.
6.Αν βρίσκονται σε μεγαλύτερη ηλικία που χρειάζεται να αναπτυχθεί η κινητικότητα και η διανοητικότητά του, τότε το ένα μπορεί για παράδειγμα να παίζει με τα παζλ και το άλλο με την πλαστελίνη ή το αντίστροφο.
Με λίγα λόγια, επειδή ως γονείς διδύμων γνωρίζουμε το δέσιμο που έχουν τα παιδιά μας και επειδή μπορεί να υπάρχουν και άλλα αδέλφια, δεν είναι πάντα εύκολο να υποστηριχθεί το ατομικό παιχνίδι.
Όμως, επειδή είναι πολύ σημαντικό και ευεργετικό τόσο για την κοινωνική τους, όσο και σωματική και νοητική τους ανάπτυξη, μπορούμε να τα ενθαρρύνουμε να παίζει το καθένα με το δικό του παιχνίδι και ας βρίσκονται στον ίδιο χώρο.
Μπορούμε, επίσης, να βρίσκουμε ένα θέμα και να ζητάμε από το καθένα να αναλάβει να φέρει εις πέρας κάτι συγκεκριμένο και διαφορετικό.
Ως γονείς, ξέρουμε πάντα το καλύτερο για τα παιδιά μας!